دامنه، نام دامنه و وب سایت یک موجودیت هستند، اما در جنبه های مختلف. دامنه - که از نظر فنی بیشتر مرتبط است - موجودیتی است که به نوعی با یک نام دامنه و یک وب سایت مرتبط است. نام دامنه چیزی بیش از یک دامنه است، یک لحظه اجتماعی و نام یک منطقه دامنه را به همراه دارد.
یک وب سایت یک منبع وب است، نوعی شی اطلاعاتی در اینترنت که می تواند از طریق مرورگر یا محصول نرم افزاری دیگری که زبان های HTML، CSS، XML را می پذیرد، "کشف" شود، اجازه اجرای کد جاوا اسکریپت را می دهد. می داند" اطلاعات پروتکل های انتقال، و غیره.
مفهوم رایج شبکه، مرورگر و سرور
خارج از مرورگر یا محصول نرم افزاری مشابه، امکان پیمایش در سایت ها و کار با آنها وجود ندارد، اما استفاده از اینترنت در دسترس است، کار با دامنه ها امکان پذیر است - این جنبه فنی این فرآیند است.
ساختار دامنه شبکه از طریق یک سیستم اجتماعی از ثبت کنندگان (بین المللی،سازمان‌های عمومی، دولتی و تجاری، استانداردهای عمومی پذیرفته شده، توافق‌نامه‌ها و رویه‌های عملی تعیین‌شده) و سیستم‌های سرور ارائه‌دهنده لیست نام‌های دامنه مناطق مختلف دامنه.
هر درخواست برای نام دامنه از طریق ارائه دهنده انجام می شود و به نزدیکترین لیست مناطق دامنه ترجمه می شود. تعیین می‌کند دامنه متعلق به کدام ناحیه است، آدرس IP به آن اختصاص داده می‌شود، و سرور در این آدرس حضور واقعی منبع وب را تعیین می‌کند.
اشاره به نام دامنه مانند دسترسی به آدرس IP سرور است، اما نام دامنه به سرور اجازه می دهد تا دقیقاً تعیین کند که کدام منبع وب درخواست شده است. هر وب سرور می تواند هزاران نام دامنه را ارائه دهد، خواه به شبکه عمومی متصل باشد یا نباشد.
اینترنت مجموعه ای از سرورهای عمومی است. هر شرکتی می تواند اینترنت خود را در شبکه کامپیوتری خود راه اندازی کند. به عنوان یک قاعده کلی، شبکه خود یک شرکت حوزه شخصی منافع اطلاعاتی و اجرای آنها است. اینترنت یک محیط بین المللی در دسترس عموم برای «زیستگاه» منابع وب برای اهداف مختلف است.
گزینه های انتقال دامنه
معمولاً اولین کلمه ای که قبل از نقطه قبل از نام ناحیه دامنه می آید، دامنه در نظر گرفته می شود. زیر دامنه ها - دومین کلمه ای که قبل از دوره قبل از نام دامنه می آید - به حساب نمی آیند، اگرچه آنها کاملاً معادل دامنه های معمولی هستند. برای انتقال دامنه، این شرایط مهم نیست.
جابجایی فیزیکی دامنه - تغییر ساده آدرس IP سرویس دهنده سرور (هاست). کافی است لینک هاست و دامنه را جایگزین کنید"حرکت کرد". در واقع، شناسایی منحصر به فرد یک نام دامنه به یک آدرس IP خاص به سادگی تغییر کرده است.
هر سایت به طور مکرر در لیست نام های دامنه بسیاری از سرورها ظاهر می شود. این اطلاعات به طور مداوم به روز می شود. تغییر هویت منحصر به فرد یک نام دامنه به یک آدرس IP خاص می تواند از یک دقیقه تا دو روز طول بکشد. معمولاً تغییر پیوند به سرور میزبان در عرض 10-15 دقیقه پاسخ می دهد، اما ممکن است تاخیر داشته باشد.
قبل از تغییر لینک به سرور میزبان، بهتر است سایت (کد سرور) را به این سرور میزبان منتقل کنید. در صورتی که سایت بر روی وردپرس ساخته شده باشد، انتقال دامنه با انتقال پایگاه داده همراه است.
سایت هایی که از ابتدا یا بدون پایگاه داده ایجاد می شوند یا محیط خود را روی سرور و پایگاه داده خود ایجاد می کنند، می توانند به سادگی با جابجایی فایل نصب، مجموعه ای از اسکریپت ها، یک آرشیو فشرده، … - منتقل شوند. همانطور که توسعه دهنده مورد نظر بود.
محتوای دامنه: مشکل فنی
سایت ها را می توان بر اساس یک سیستم مدیریت محتوا (CMS) ساخت و سپس انتقال در دفترچه راهنمای این CMS اعلام می شود. یک سایت ساخته شده توسط تیمی از توسعه دهندگان "از ابتدا" را می توان در یک فایل منتقل کرد و به طور مستقل در هاست مستقر کرد.
به عنوان یک قانون کلی، مجموعه فایل ها و ساختار پوشه (سیستم فایل) سایت امکان کپی معمولی 1:1 را می دهد. در برخی موارد، لازم است یک کپی از پایگاه داده و استقرار آن در مقصد.
از نظر امنیت، پیاده سازی فنی فعلی منبع وب:
- پوشه و ساختار فایل - به ریشه میزبان؛
- پایگاه داده به سیستم مدیریت پایگاه داده میزبانی شده بهترین نیست، اما کار می کند، ساده، قابل اعتماد است و تحت حفاظت یک وب سرور بی عیب و نقص کار می کند.
مولفه فنی فعلی به مهاجمان اجازه نمی دهد که به یک منبع وب در هنگام انتقال از میزبانی به هاستینگ آسیب بزنند. حمله به سایت، یک اقدام غیرقانونی عمدی یا سایر تأثیرات منفی دیگر از طریق سرور وب، از طریق CMS استفاده شده یا موارد دیگر ایجاد می شود.
همه به خوبی می دانند که کد PHP، Perl، Python و غیره باز است (حتی اگر به نوعی کدگذاری شده باشد). متن صفحه (HTML، CSS، جاوا اسکریپت) متن ساده است. همه روی محافظت از وب سرور و قوانین امنیتی خود توسعه یافته حساب می کنند.
دامنه در زمینه مناطق دامنه و خط مشی عمومی
نام دامنه استفاده شده MyFutereDomain.com ممکن است در منطقه ثبت دیگری اشغال شده باشد. ثبت کننده های مختلف الزامات مختلفی را برای دارندگان نام دامنه تعیین می کنند. اغلب، قرار دادن سایت ها تحت تأثیر سیاست های دولت است. انتخاب منطقه ثبت نام ممکن است با توجه به موقعیت مالک یا سایت محدود شود. اما در هر صورت، همیشه گزینه های زیادی وجود دارد.
نوشتن نامه به هاست در مورد انتقال دامنه ابتکار میزبان است و هرگز ربطی به برنامه های صاحب منبع وب ندارد.
اینترنت به عنوان یک عنصر آزاد روابط توسعه یافته است و تلاش می کند بر آن تأثیر بگذاردروش های دولتی محکوم به شکست هستند. با این حال، نمی توان امکان مسدود کردن یک منبع در یک منطقه ثبت خاص، توسط یک یا آن شخص حقوقی بین المللی یا دولتی را نادیده گرفت.
انتقال به دامنه دیگر می تواند به معنای تغییر نام دامنه باشد، نه فقط نام منطقه. برخی از صاحبان دامنه ایجاد دامنه‌های همنام در مناطق مختلف یا املای نام‌های دامنه با اشتباهاتی که بازدیدکننده ممکن است هنگام تایپ نام انجام دهد منطقی است.
نمونه ای از ایده برای تغییر نام یا منطقه
مالک نام دامنه search-info.com می تواند search.info یا searchinfo.com را ثبت کند و این ایده برای او واقعاً عملی به نظر می رسد.
چقدر درست است، زمان نشان خواهد داد، اما نام‌های بزرگی مانند google، yahoo، altavista و بسیاری از دامنه‌های نام‌های بزرگ دیگر نام‌های خاص خود را داشته‌اند. آنها روی اشتباهات بازدیدکنندگان، روی الزامات ثبت، سازمان های بین المللی یا سازمان های دولتی برخی کشورها حساب نمی کردند.
به طور کلی، یک وب سایت ایده ای است که از نظر طراحی و کارایی به روشی خاص تنظیم شده است. این فقط یک رابطه غیر مستقیم با نام دارد.
اما بهتر است یک سایت مثلاً روسیه پست را با معنی نامگذاری کنید و چیزی اصیل از حوزه پالایش نفت یا حمل و نقل کالا از طریق شرکت های هواپیمایی پیدا نکنید.
نام دامنه و لحظه اجتماعی
یک منبع وب یک تصویر اطلاعاتی از یک شرکت یا فرد است، اگرچه در عمل بیشتر شبیه به نمایندگی فعلی است.مالک در مورد فرمت ارائه اطلاعات و قابلیت های مورد نیاز از طریق منشور مهارت ها و دانش، تیم توسعه و CMS اتخاذ شده.
در هر صورت، یک منبع وب یک محصول تمام شده با چهره و عملکرد منحصر به فرد خود است. مهم نیست اسمش چیه، هرچند اسمش همیشه مهمه. تمرین نشان می‌دهد که انتقال یک دامنه به یک میزبانی، شامل تغییر در نام یک سایت یا یک منطقه دامنه، می‌تواند بدون دردسر با تغییر مسیر پیش پا افتاده از میزبانی قدیمی انجام شود.
سایت (به طور موقت) در میزبان فعلی باقی می ماند، اما فایل فهرست یا تغییر مسیر از طریق htaccess. بازدید کننده را به آدرس جدیدی می فرستد. در یک یا دو ماه، همه بازدیدکنندگان نام جدید منبع وب را خواهند دانست. اما، به احتمال زیاد، آنها فقط لینک موجود در بوکمارک های مرورگر خود را به خاطر می آورند و توجه زیادی به محتوای آن نمی کنند.
یک بازدیدکننده برای رسیدن به اهداف خود یا حل مشکلات مربوط به خود به سایت می آید. نام منبع برای او به اندازه صاحب سایت مهم نیست. بازدیدکننده به سایت نیاز دارد نه نام او. البته، اگر microsoft.com بخواهد به apple.com تبدیل شود، نه تنها اپل شگفت زده می شود، بلکه صدها هزار کاربر اینترنت تا چند روز در مورد آنچه اتفاق افتاده بحث می کنند. برای بقیه میلیون‌ها کاربر ویندوز، این موضوع مورد توجه قرار نمی‌گیرد.
مشارکت میزبان در انتقال سایت
همه صاحبان سایت از توسعه دهندگان حرفه ای استفاده نمی کنند. سایت های زیادی در اینترنت وجود دارد که توسط شبکه های اجتماعی، میزبان ها، ارائه دهندگان یاشرکت‌های تجاری که در کار با صاحبان محتوای غیرحرفه‌ای تخصص دارند.
یک میزبان کمیاب علاقه مند به از دست دادن یک مشتری است و انتقال دامنه به هاست دیگری برای او عملیات چندان مطلوبی نیست. اما توازن منافع میزبان و صاحب سایت می تواند این عملیات را توجیه کند. به عنوان مثال، میزبان قاطعانه ایجاد پایگاه داده، پوشه ها یا فایل ها را در هاست ممنوع می کند، اجازه اجرای اسکریپت ها را نمی دهد. مشتری به این عملیات نیاز دارد. مشتری حق دارد میزبانی منبع خود را به میزبانی تغییر دهد که عملکرد لازم را داشته باشد.
یک مثال دیگر. میزبانی از reg برای انتقال دامنه نه تنها چارچوب نظارتی را فرموله کرد، بلکه قابلیت انتقال را نیز ایجاد کرد. مراقبت از نام دامنه در اینجا به اندازه پنج گام به جلو در توسعه نظرات صاحب سایت فکر می شود. گزینه هایی برای گسترش، ترک یا تغییر شرایط میزبانی از هر نوعی وجود دارد. وقتی یک هاست یا ثبت کننده نیازهای صاحب سایت را برآورده می کند و انتقال دامنه مشکلی ایجاد نمی کند بسیار خوب است. اما وقتی مالک سایت حق دارد خودش تصمیم بگیرد حتی بهتر است.
هاست خودم برای ایده خودم
اگر این شرکت به دفتر و چهره اش رسیدگی نمی کرد عجیب بود. عجیب است اگر شخصی به مسکن یا محل کار خود اهمیت ندهد.
سایت میزبانی شده شرکتی در یک دفتر یا شخصی در خانه است. چرا میزبانی ایمن و ایمن خود را در نظر نگیرید و دامنه خود را به راحت ترین و امن ترین مکان انتقال دهید.
هاست خود شما گران است ونیاز به دانش دارد اما این بهتر از تکمیل شرایط و الزامات خود با نظر و مشارکت یک میزبان شخص ثالث است. ثبت نام دامنه یک چیز است، میزبانی و انتقال دامنه چیز دیگری است.
در حالت ایده آل، یک منبع وب حرفه ای ایجاد شده در دو یا سه سایت میزبانی می شود که یکی از آنها متعلق به صاحب سایت است و به طور کامل توسط او مدیریت می شود. همه سایت ها را می توان برای تبادل متقابل اطلاعات به روز پیکربندی کرد. این گزینه نیازی به انتقال هر از چندگاهی دامنه از شما نخواهد داشت، بلکه شرایط ایده آلی را برای وجود آن در اینترنت ایجاد می کند.
