دارایی‌های غیرجاری و دارایی‌های جاری می‌توانند به طور کامل موقعیت دارایی، کسب و کار و سرمایه‌گذاری‌های سرمایه‌گذاری شرکت را مشخص کنند.
زیر سیستم های رایج برای مدیریت دارایی سازمانی
امروزه، فعالیت های مدیریت دارایی بر روی سیستم مدیریت مالی متمرکز شده است. این ارتباط نزدیک با سایر سیستم های مدیریتی است که در سازمان وجود دارد. زیرسیستم های زیر را می توان در سیستم مدیریت سازمانی گنجاند:
- فعالیت‌های تولید و فروش، که معمولاً به عنوان مدیریت عملیاتی شناخته می‌شوند.
- نوآوری.
- مدیریت و تنظیم فعالیت های مالی در شرکت.
دارایی های غیرجاری و دارایی های جاری در سیستم های مدیریت مالی گنجانده شده اند، بنابراین ارتباط نزدیکی با مدیریت عملیاتی و نوآوری دارند. هنگام تهیه صورت‌های مالی سالانه، باید مراقب محاسبه و انعکاس شاخص‌های کارایی استفاده از دارایی‌های جاری و غیرجاری بود. تجزیه و تحلیل تمام شده منحصراً در یک یادداشت توضیحی ثبت می شود، جایی که حسابداران می توانند روندها را ارزیابی کننددلایل استفاده کارآمد یا غیرمنطقی از دارایی ها.
اصول مدیریت دارایی
دارایی های زیر را می توان متمایز کرد که بر اساس چنین اصولی استوار است:
- ارتباط با حوزه های مختلف در زمینه مدیریت مالی. مدیریت مستقیم سیستم های سازمانی.
- تشکیل یک تصمیم مدیریتی که پیچیده است. دارایی های غیرجاری و دارایی های جاری برای تأثیر مستقیم یا پیچیده بر نتیجه فعالیت مالی استفاده می شود.
- توسعه و پیاده سازی یک سیستم بر اساس معیارهای مهمی که فرصت هایی را برای مقایسه یک تصمیم مدیریتی خاص فراهم می کند. در عین حال، سیاست مالی کلی بنگاه ها نیز دخیل است.
- جهت گیری برای ایجاد اهداف استراتژیک موفق برای توسعه بیشتر سازمان.
مفهوم اساسی و انواع دارایی های سازمانی
دارایی ها مجموع تمام حقوق ممکن در مورد اموالی است که متعلق به شرکت است. از آنجایی که منظور از آنها دارایی های ثابت، سهام، کمک های مالی، مطالبات پولی است که برای یک شخص حقیقی و حقوقی اعمال می شود.
به عبارت دیگر، دارایی ها سرمایه گذاری های معین و همچنین الزامات هستند. این اصطلاح به شما امکان می‌دهد هر شکلی از مالکیت و همچنین دارایی یک سازمان را مشخص کنید.
دارایی ها را می توان به دو دسته مشهود و نامشهود تقسیم کرد. به نوبه خود، اولی می تواند شامل دارایی هایی باشد که ندارندمعادل نقدی آنها می توانند شرایط زیر را برآورده کنند:
- شناسایی اشیاء دارایی.
- برنامه برای تولید محصولات خاص، انجام کارهای مهم یا ارائه خدمات.
- نفع اقتصادی و سود برای سازمان.
دارایی های نامشهود به شهرت تجاری شرکت و مالکیت معنوی اشاره دارد.
مدیریت دارایی های غیرجاری
دارایی های غیرجاری یک سازمان شامل دارایی های مهم، تجهیزات آماده برای نصب بیشتر، دارایی های نامشهود و سرمایه گذاری های نقدی و سرمایه ای بلندمدت است که تکمیل نشده اند. اگر چنین دارایی هایی در مراحل اولیه شرکت ایجاد شده باشد، در این صورت باید از مدیریت مداوم مراقبت شود. می توان آن را در اشکال مختلف و در واحدهای کاربردی متعدد انجام داد.
برخی از وظایف مدیریت این گونه دارایی ها را می توان به مدیریت مالی محول کرد. شرکت‌ها می‌توانند اشکال و روش‌های مختلفی را برای انجام مدیریت مالی دارایی‌های غیرجاری متمایز کنند.
طبقه بندی پذیرفته شده عمومی
طبقه بندی زیر از دارایی های غیرجاری قابل تشخیص است:
- دارایی های ثابت شرکت. این شامل سازه‌ها، اتومبیل‌ها، وسایل نقلیه، ساختمان‌ها و گیاهانی است که بیش از سه سال در حال رشد بوده‌اند.
- سرمایه گذاری سرمایه. اول از همه، اینها هزینه هایی است که با هدف بهبود پایه مادی و فنی انجام شده است.ساخت و ساز، نوسازی، و تعمیرات اساسی.
- دارایی های نامشهود. اینها شامل محصولات نرم افزاری سازمانی، حق چاپ، علائم تجاری، و پتنت ها می شود.
- سرمایه گذاری های مالی با ماهیت بلندمدت. این شامل انواع سرمایه گذاری ها، اوراق بهادار، سهام و همچنین سرمایه مجاز است.
به لطف این طبقه بندی، شرکت می تواند از حساب های حسابداری استفاده کند. دارایی های غیرجاری با استفاده از چرخه اصلی از ارزش گردش دایره ای تعیین می شود.
ویژگی های مدیریت دارایی های جاری
دارایی های گردش مالی شامل اجزایی مانند محصولات نیمه تمام، مواد مختلف، مواد اولیه و پول است. دارایی های جاری اصلی سرمایه گذاری های مالی برای مدت کوتاه، محصولات تولیدی و همچنین وجوهی است که در حساب ها وجود دارد. می توان طبقه بندی عمومی پذیرفته شده این صندوق ها را مشخص کرد:
- بر اساس مواد. این شامل اشیاء کار و مواد خام مورد استفاده است که به عنوان پایه ای برای تولید محصولات عمل می کند.
- مورد تولیدی در معرض گردش بیشتر است. مستقیماً در شرکت ساخته شده است و برای فروش بیشتر در نظر گرفته شده است.
- نقد و سرمایه گذاری. این گروه می‌تواند شامل پرداخت‌های نقدی و غیرنقدی باشد.
تجزیه و تحلیل ترکیب دارایی جاری در شرکت
اصلی ترین و مهم ترین عنصر برای تجزیه و تحلیل، ترکیب دارایی های جاری است. این متحرک ترین قسمت از هر بخش استسرمایه موجود، که به وضعیت فعلی که وضعیت مالی بیشتر کل شرکت بستگی دارد. اگر ترکیب و ساختار دارایی جاری در وضعیت پایدار باشد، این عامل نشان دهنده ثبات است. یعنی فرآیند تولید و فروش بیشتر محصولات به خوبی در شرکت تثبیت شده است.
وقتی تغییرات قابل توجهی در ترکیب و ساختار سازمان ها ایجاد می شود، می توان از کار ناپایدار سازمان صحبت کرد. شاخص هایی مانند ترکیب و اندازه سرمایه در گردش در یک شرکت نه تنها به نیازهای حین تولید، بلکه به نیاز به گردش بیشتر آنها نیز مربوط می شود. برای انجام فعالیت اقتصادی موفق باید به فکر سرمایه در گردش بود. برای انجام محاسبات نیاز مالی در حوزه سرمایه در گردش، می توانید از روش های شناخته شده زیر استفاده کنید:
- تحلیلی.
- ضریب.
- شمارش مستقیم.
ساختار پذیرفته شده کلی دارایی جاری در شرکت
ساختار دارایی های جاری نسبت بین مقدار وجوهی است که دائماً در گردش است و عناصر اصلی. چنین شاخص هایی تحت تأثیر ویژگی های اجرای یک فرآیند تولید خاص، عرضه و همکاری نزدیک با خریداران و مشتریان است. برای مطالعه ساختار دارایی‌های جاری، لازم است پیش‌بینی تغییرات در دیدگاه ترکیب دارایی‌های جاری مورد توجه قرار گیرد.
می توان اصول را جدا کردساختار سرمایه در گردش به آن بستگی دارد:
- نقش عملکردی بخش مهمی از فرآیند تولید است. پول نقد نقش مهمی دارد.
- نقدینگی. محاسبه سرعت و سرعت تبدیل کالاها و همچنین محصولات به پول نقد.
- حسابداری درجات احتمالی ریسک ناشی از سرمایه گذاری های سرمایه ای.
برای انجام تجزیه و تحلیل چنین ساختاری، تعیین نسبت تمام عناصر تشکیل دهنده سرمایه در گردش ضروری است. هزینه کل آنها نیز در نظر گرفته می شود، جایی که از تحلیل عمودی برای محاسبه شاخص ها استفاده می شود. این دارایی های غیرجاری و دارایی های جاری است که به تجزیه و تحلیل کامل و تعیین وضعیت مالی در شرکت کمک می کند.
