اتصال سریال اتصالی است که در آن عناصر تنها در یک انتها به هم متصل می شوند. توالی با این واقعیت مشخص می شود که هر شاخه ای را حذف می کند.
ارتباط سریال با اتصال موازی از این جهت متفاوت است که یک اتصال به صورت موازی ایجاد می شود، که باید حداقل دو گره داشته باشد.
مقاومت ها عناصر مقاومت مصنوعی هستند. آنها در الکترونیک به عنوان یک بار اضافی برای کاهش جریان یا ولتاژ مدار استفاده می شوند. چگونه انجام می شود؟
در صورت نیاز به کاهش جریان، مقاومت ها به صورت سری متصل می شوند. در این حالت، جریان هر مقاومت یکسان است، اما اختلاف پتانسیل متفاوت است. لازم به ذکر است که اختلاف پتانسیل مقدار افت ولتاژ است و مستقیماً به مقاومت مقاومت بستگی دارد.
مثلاً در مداری با ولتاژ 220 ولت سیم پیچی با مقاومت 1 اهم وجود دارد. اگر یک فاز به یکی از انتهای آن اعمال شود، و صفر به انتهای آن، در واقع یک اتصال کوتاه رخ می دهد، زیرا 1 اهم بسیار کوچک است. جریان عظیمی وجود خواهد داشت، سیم پیچ خواهد سوخت وشبکه شکست خواهد خورد اگر دو مقاومت 500 کیلو اهم را به صورت سری با سیم پیچ قرار دهید، اتصال کوتاهی وجود نخواهد داشت و سیم پیچ همانطور که باید کار می کند.
هنگام اتصال موازی، جریان هر شاخه متفاوت است، اما ولتاژها یکسان خواهد بود. بنابراین، مقدار جریان هر بخش به مقاومت این بخش بستگی دارد. این مدار برای افزایش افت ولتاژ استفاده می شود. به عنوان مثال، مقاومت سیم پیچ برای 50 ولت طراحی شده است، برای اتصال آن به شبکه 220 ولت، باید مقاومت مناسب را به موازات آن قرار دهید. افت ولتاژ روی آن ایجاد می شود و سیم پیچ نمی سوزد.
بنابراین اتصالات موازی و سری در موارد خاص استفاده می شود و طبق قانون اهم کار می کند.
اگر LED ها به صورت سری وصل شوند، باید به خاطر داشته باشیم که اگر حداقل یکی از آنها خراب شود، کل زنجیره خاموش می شود. همانطور که قبلا ذکر شد، جریان یک است، در محل شکست، شارژها متوقف می شوند و مدار قطع می شود. وقتی به صورت موازی وصل می شود، مهم نیست کدام LED معیوب است، بقیه روشن می مانند.
اگر مقاومت سری با استفاده از همان مقادیر مقاومت انجام شود، مقدار کل آن برابر است با حاصلضرب یکی از مقاومت ها در تعداد کل عناصر.
اگر مقادیر مقاومت ها متفاوت باشد، مقاومت کل آنها برابر با مجموع مقاومت های هر عنصر خواهد بود.
در یک اتصال موازی، محاسبه کمی متفاوت انجام می شود. بهبه عنوان مثال، یک مدار از سه مقاومت با نام های R1، R2، R3 وجود دارد. برای فهمیدن مقاومت کل مدار هنگام اتصال موازی، لازم است مجموع مقادیر متقابل این مقادیر را محاسبه کنید، یعنی سه کسر 1/R1 + 1/R2 + 1/R3 را اضافه کنید. کسرها به یک مخرج مشترک کاهش می یابد - و نتیجه محاسبه می شود. کسر حاصل معکوس می شود و مقدار نهایی محاسبه می شود.
برای انتخاب مقاومت برای هر مدار، لازم است محاسبات به درستی انجام شود. برخی از کارشناسان سعی می کنند مقاومت ها را با آزمایش انتخاب کنند. با این حال، حتی در این مورد، حداقل باید تقریباً بدانیم که کدام مقادیر مقاومت می تواند بهینه باشد.
