دستگاه هایی که درباره شروع آتش سوزی در مراحل اولیه هشدار می دهند، آشکارساز آتش نامیده می شوند. حسگر آتش (حسگر) بخشی از آشکارساز آتش است و عنصری است که ابتدا به تأثیرات خارجی واکنش نشان می دهد. همچنین به تغییرات ناگهانی در وضعیت محیطی که در آن قرار دارد حساس است.
نوعی حسگر است که خواص و ویژگی های اساسی یک آشکارساز آتش را تعیین می کند. ترکیبی جامع از انواع مختلف آشکارسازهای اعلام حریق به شما این امکان را می دهد که یک سیستم اطفاء حریق اضطراری موثر در شرایط مختلف استفاده از آن ایجاد کنید.
انواع دستگاه ها
آتش سوزی در اتاق با ظهور دود، افزایش دما در محیط اطراف، پیدایش شعله باز، انتشار دی اکسید کربن و مونوکسید کربن همراه است. دستگاه نامگذاری شده باید به هر یک از این عوامل پاسخ دهد.
طبق اصل تعیین شروع حریق، آشکارسازهای حریقآلارم ها به چند گروه اصلی تقسیم می شوند:
- حرارتی;
- تعریف دود؛
- شعله;
- گاز.
هشدار شروع یک فاجعه را می توان به صورت صوتی (آژیر)، نشانگر نور، سیگنال الکتریکی صادر کرد. این در سیستم های اعلام حریق پیش بینی شده است. مدار آشکارساز حریق از هر گروهی از یک عنصر حساس (حسگر)، یک مدار الکترونیکی که یک کمیت فیزیکی را به سیگنال الکتریکی تبدیل می کند و یک آشکارساز آتش تشکیل شده است.
حسگرهای حرارت
انواع مختلفی از این نوع حسگرها وجود دارد، اما همه آنها به گونه ای طراحی شده اند که بیش از حد مجاز در ناحیه کنترل شده را نشان دهند. اولین حسگرها از خاصیت فلزات قابل ذوب برای ایجاد نقاط اتصال استفاده کردند.
مدار الکتریکی که شامل چنین سنسوری است، تحت تأثیر دمای بالا در ناحیه نصب آن می شکند. این توسط مدار کنترل ثابت می شود و به عنوان یک آتش سوزی درک می شود. زنجیره ای از دستگاه های متصل به صورت سری به شما امکان می دهد یک منطقه بزرگ را کنترل کنید. آشکارسازهای آتش از این نوع یکبار مصرف هستند و امروزه به ندرت مورد استفاده قرار می گیرند.
فناوری دیگری از وابستگی حرارتی مقاومت برخی فلزات به دمای محیط استفاده می کند. با افزایش دما در ناحیه کنترل شده، مقاومت ممکن است افزایش یا کاهش یابد. سنسور آتش حرارتی در یکی از بازوهای مدار پل قرار دارد. دستگاهی که جریان را اندازه گیری می کند در مورب چنین پل قرار دارد.
Bهیچ جریان گرمایی از طریق دستگاه عبور نمی کند - پل متعادل است. و در فرآیند گرمایش به دلیل تغییر در مقاومت سنسور حرارتی آتش، تعادل به هم می خورد. جریان شروع به عبور از کنتور می کند. مدار کنترل با تجاوز از مقدار مجاز (آستانه) آن را به عنوان یک آتش سوزی درک می کند و یک سیگنال هشدار صادر می کند.
یکی دیگر از اصول اجرا شده در مدار آشکارساز حریق از این نوع، وقوع نیروی الکتروموتور (EMF) در محل اتصال دو فلز غیر مشابه (کرومل-آلومل) با افزایش دما در ناحیه مکان سنسور است. بزرگی EMF به بزرگی دما و سرعت افزایش آن بستگی دارد. ترکیب چندین سنسور در یک گروه به شما امکان می دهد شروع افزایش نشانگر را با دقت بالا تعیین کنید. آستانه پاسخ را می توان برای هر مقدار دمایی که شروع آتش را تعیین می کند، تنظیم کرد. استفاده از آشکارسازهای آتش حرارتی در فضاهای بسته کوچک توصیه می شود.
سنسورهای تشخیص دود
در ساختمانهای خانگی و اداری از آشکارسازهای دود برای تعیین وقوع آتش سوزی در مرحله اولیه استفاده می شود. به عنوان یک عنصر حساس می توان از سنسورهای آتش دود در آنها استفاده کرد که عملکرد آنها با استفاده از اصول مختلفی برای تعیین چگالی نوری هوا انجام می شود. پرکاربردترین دستگاه ها یونیزاسیون و نوری هستند.
عنصر اصلی حسگر نوع اول یک محفظه یونیزاسیون است که در آن ذرات هوا تحت عمل تخلیه تاج به خود می گیرند.بار الکتریکی فله هنگامی که یک ولتاژ ثابت به الکترودها اعمال می شود، حرکت ذرات باردار رخ می دهد - یک جریان الکتریکی.
هوای دودی با استفاده از یک پمپ الکتریکی کوچک از طریق یک لوله استوانه ای به داخل محفظه مکیده می شود. ذرات دود وارد شده به دستگاه به یون ها متصل شده و آنها را خنثی می کند. مقدار جریان الکتریکی کاهش می یابد. درجه کاهش به میزان دود موجود در اتاق کنترل بستگی دارد. دستگاه الکترونیکی آستانه به شما امکان می دهد مقدار جریان را در محفظه تنظیم کنید که توسط آشکارساز به عنوان آتش تعیین می شود.
هنگام تشخیص آتش سوزی با روش اپتوالکترونیکی، از یک محفظه دود استفاده می شود که در آن یک LED و یک آشکارساز نوری با محدوده طول موج یکسان در مقابل یکدیگر در ارتفاعات مختلف ثابت می شوند. اگر در محل نصب دود نباشد، جریانی در مدار جریان ندارد. هنگامی که ذرات دود وارد محفظه باز می شود، پرتو LED شکسته می شود. مقدار نوری که از ذرات منعکس می شود و به ردیاب نوری برخورد می کند به درجه دود در اتاقی که آشکارساز دود نصب شده است بستگی دارد. شروع اعلام حریق به تنظیم مدار الکترونیکی بستگی دارد.
آشکارسازهای شعله
دستگاه های این گروه در جاهایی که محصولات احتراق دود کافی ساطع نمی کنند، در مناطق باز صنعتی استفاده می شود. تابش الکترومغناطیسی که فرآیند احتراق را همراهی می کند به دمای شعله و شدت آن بستگی دارد. حساسعنصر (حسگر) به شدت تابش در یکی از محدوده ها - مادون قرمز، مرئی یا فرابنفش پاسخ می دهد.
سنسورهای گاز
دستگاه های این گروه توصیه می شود در آپارتمان های دارای گرمایش اجاق گاز (شومینه) و اجاق گاز نصب شوند. موادی که در حین احتراق یا دود شدن آزاد می شوند در آنالایزر گاز تحت تبدیل الکتروشیمیایی قرار می گیرند و سیگنال دریافتی با مقدار قابل قبولی مقایسه می شود. هنگامی که غلظت مونوکسید کربن یا دی اکسید کربن از حد مجاز فراتر رود، آژیر هشدار به صدا در می آید.
سنسورهای ترکیبی
سنسورهای این گروه دستگاه های ترکیبی چند کاناله هستند. یک دستگاه قادر است علائم مختلفی از آتش سوزی را ثبت کند. پرکاربردترین ترکیب سنسور دود و حرارت. سیگنال هشدار آتش به دستور هر یک از آنها صادر می شود.
قبل از عملیات، پس از نصب دستگاه، هر کانال به نوبه خود با فشار دادن دکمه های مربوطه روی قاب محصول تست می شود. آشکارسازهای آتش IP آشکارسازهای مستقل هستند. آنها به یک باتری با ظرفیت کافی برای کارکرد عادی دستگاه به مدت یک سال نیاز دارند.
نتیجه گیری
پس از خواندن مطالب ارائه شده در مقاله، خواننده باید بفهمد که جعبه های سفید با دکمه ها و لامپ های روشنایی که بر روی سقف در محل های صنعتی و در مکان های شلوغ نصب شده اند، برایهشدار آتش سوزی خودکار سنسورهای اعلام حریق توسط سرویس فنی حفاظت حریق بدون نقص نصب می شوند. تنها چیزی که برای نصب دستگاه در محل مالک لازم است، خواسته مالک است.
