رکورد MX، یا رکورد مبدل نامه، نوعی رکورد منبع در سیستم نام دامنه است که سرور پستی را که مسئول پذیرش پیام‌های ایمیل از طرف دامنه گیرنده است و مقدار ترجیحی مورد استفاده برای اولویت‌بندی تحویل نامه را مشخص می‌کند. مجموعه ای از رکوردهای مبدل نامه از طرف یک دامنه، نحوه مسیریابی ایمیل با استفاده از پروتکل انتقال نامه ساده (SMTP) را مشخص می کند.
MX Records: مروری بر فناوری
سوابق منبع عنصر اطلاعات اولیه سیستم نام دامنه (DNS) هستند. آنها در شناسایی نوع (A، MX، NS) و کلاس DNS (اینترنت، CHAOS) متفاوت هستند. رکوردها دارای تاریخ انقضا (زمان زنده ماندن) هستند که نشان می دهد چه زمانی اطلاعات ذخیره شده باید از یک سرور نام معتبر به روز شود. سوابق منابع در DNS بر اساس ایمیل گیرنده FQDN سازماندهی می شوند (بخشی از نام پس از نماد@).
اطلاعات بارگیری رکورد MX خاص، نام دامنه کاملاً واجد شرایط میزبان نامه و یک مقدار ترجیحی است که باید مستقیماً در یک یا چند رکورد آدرس ظاهر شود.هنگامی که یک پیام ایمیل ارسال می شود در اینترنت، عامل فرستنده سرویس انتقال نامه (MTA) سیستم نام دامنه را برای رکوردهای MX برای هر دامنه گیرنده جستجو می کند. این پرس و جو لیستی از میزبان های سرور تبادل نامه را برمی گرداند که نامه های دریافتی را برای این دامنه می پذیرند. سپس عامل فرستنده تلاش می کند تا یک اتصال SMTP برقرار کند.
اصول اولویت بندی
در ساده ترین حالت، یک دامنه می تواند تنها یک سرور ایمیل داشته باشد. به عنوان مثال، اگر MTA به دنبال رکوردهای MX برای example.com باشد و سرور DNS فقط با mail.example.com با تعداد اولویت 50 پاسخ دهد، MTA تلاش می کند تا نامه را به سرور مشخص شده ارسال کند. در این مورد، عدد 50 می‌تواند هر عدد صحیحی باشد که توسط مشخصات SMTP مجاز است. هنگامی که یک کلاینت راه دور (معمولا یک سرور ایمیل دیگر) یک جستجوی MX برای نام دامنه انجام می دهد، لیستی از سرورها و شماره های ترجیحی آنها را دریافت می کند. هر سروری با کمترین شماره ترجیحی باید ابتدا بررسی شود. برای اطمینان از انتقال مطمئن نامه، مشتری SMTP باید بتواند هر یک از آدرس های منطبق در این لیست را به ترتیب بررسی کند تا زمانی که تلاش برای تحویل موفقیت آمیز باشد.
تعادل بار بین آرایه‌های سرورهای پستی
روش مورد استفاده برای بارگیری تعادل نامه های دریافتی در میان آرایه ای از سرورها باید همان شماره ترجیحی را برای هر سرور در مجموعه برگرداند. هنگام تعیین اینکه کدام سرور اولویت یکسانی برای ارسال نامه دارد، فرستنده باید آنها را تصادفی کند تا بار را در چندین مبادله نامه برای یک سازمان خاص پخش کند. سرورهای چند خانه به طور متفاوتی مدیریت می شوند، زیرا هر گونه تصادفی سازی قبلاً توسط سرور نام اعمال شده است. عمدتاً با مشکلات مسیریابی سروکار دارد. انواع دیگر بارگیری سرور را می توان با استفاده از یک پراکسی SMTP حل کرد.
پشتیبان گیری
سرور مورد نظر، یعنی سروری که می داند چگونه صندوق پستی کاربر مربوطه را تحویل دهد، معمولاً ترجیح داده می شود. سرورهای با اولویت پایین تر، به نام رکوردهای آماده به کار یا ثانویه MX، معمولاً پیام ها را در یک صف نگه می دارند در حالی که منتظر نمایش سرور اصلی هستند. اگر هر دو سرور آنلاین باشند یا به نحوی به یکدیگر متصل باشند، پشتیبان MX ایمیل را به مبدل اصلی ایمیل ارسال می کند. پشتیبان به عنوان یک طاق عمل می کند.
نحوه تنظیم رکوردهای MX: اولویت
ایمیل با کمترین شماره ترجیحی (بالاترین اولویت) به سرور تبادل ارسال می شود، بنابراین ورودی مبدل نامه ای که برای مسیریابی استفاده می شود باید کمترین شماره ترجیحی را داشته باشد، معمولاً 0. Priorityترتیبی که سرورها باید مرتبط شوند را مشخص می کند (اگر چندین سرور با اولویت های مختلف مشخص شده باشند). ابتدا سرورهایی با بالاترین اولویت و کمترین شماره ترجیحی بررسی می شوند. در رکوردهای DNS، شماره ترجیح معمولا تنظیم و مشخص می شود.
خطاهای راه اندازی
یک تصور غلط رایج در مورد سفارش تنظیمات برگزیده رکورد دامنه MX این است که قصد دارد احتمال ارسال نامه را افزایش دهد. با این حال، به سادگی استفاده از چندین ورودی با اولویت یکسان این مزیت را فراهم می کند.
یکی دیگر از تعبیر نادرست رایج از ترتیب ترجیحی MX این است که قصد دارد در صورت بارگذاری بیش از حد سرور، یک "failover" ارائه دهد. اگرچه می توان از این روش استفاده کرد، اما یک تکنیک مدیریت منابع ضعیف است زیرا عمداً تراکم ایجاد می کند، از سخت افزار موجود به طور کامل استفاده نمی کند و اجازه نمی دهد رکوردهای MX بررسی شوند. تخصیص مقدار یکسان به همه سرورهای موجود مزایای یکسانی را ارائه می‌کند، می‌تواند به جلوگیری از موقعیت‌های تراکم کمک کند و در نتیجه با کاهش تأخیر، توان عملیاتی سیستم را افزایش دهد.
ثبت نام SMTP
پروتکل SMTP یک شبکه ذخیره و باز ارسال ایجاد می کند، و اگر سرورهای ایمیل دامنه آفلاین باشند، سرورهای ارسال کننده به صفی از پیام های مقصد برای آن دامنه نیاز دارند تا بعداً دوباره امتحان کنند. با این حال، نمی توان به این سرورهای ارسالی اطلاع داد که اکنون در دسترس هستندسرورهای دامنه مستقل و تنها در صورت تلاش بعدی هنگام ارسال پیام های معوق، در دسترس بودن دامنه را تشخیص می دهند.
تأخیر بین آنلاین شدن سرورهای دامنه و تحویل نهایی پیام‌های معلق می‌تواند از چند دقیقه تا چند روز باشد، بسته به زمان‌بندی تلاش مجدد سرورهای ارسالی. مشکل این است که پشتیبان‌گیری‌ها دارای صلاحیت منحصربه‌فردی برای حل هستند و به شما اجازه نمی‌دهند رکورد MX دامنه را بررسی کنید.