فناوری ذوب فلزات با گرمایش القایی بیش از صد سال است که توسعه یافته است، تا کنون به پیشرفت خود ادامه می دهد. همه چیز با کشف پدیده القای الکترومغناطیسی توسط دانشمند M. Faraday آغاز شد. قبلاً در آن زمان، اولین تلاش های عملی برای ایجاد یک فناوری جدید برای ذوب فلزات در آزمایشگاه انجام شد، اما همه آنها با شکست تمام شدند. در آن زمان، هیچ تاسیساتی وجود نداشت که بتواند جریان‌های فرکانس بالا با توان کافی تولید کند.
اولین کوره القایی توسط S. Farranti در سال 1887 پیشنهاد شد. اما زمان زیادی تا اجرای عملی آن می گذرد. در سال 1890، شرکت Benedicks Bultfabrik این ایده را متوجه شد، یک فرصت واقعی برای انجام ذوب فلزات در مقیاس صنعتی با استفاده از یک فناوری جدید به وجود آمد. اما در آن زمان هیچ منبع جریان قدرتمندی وجود نداشت، بنابراین کوره القایی با آن کار می کردمقادیر کمی فلز.
وضعیت در آغاز قرن بیستم شروع به تغییر کرد، زمانی که طراحی کوره دستخوش تغییرات قابل توجهی شد. ژنراتورهای قدرتمند و منابع جریان با فرکانس بالا ظاهر شدند که برای اطمینان از عملکرد آن شروع به استفاده کردند.
توسعه دستگاه های نیمه هادی و ظهور اولین مبدل های تریستور امکان ایجاد سیستم های قدرت کارآمد بر اساس آنها را فراهم کرد. یک کوره القایی مدرن قادر است با حجم زیادی از فلز کار کند. از طریق استفاده از سیستم های کنترلی نوآورانه، اقتصادی تر شده است.
این فناوری دستیابی به آلیاژهای فوق خالص از فلزات مختلف را ممکن می سازد. اگر با روش سنتی ذوب، مثلاً در مبدل، درصد زیادی از ناخالصی ها باقی بماند، در صورت استفاده از این روش، آنها وجود ندارند. این امکان ایجاد آلیاژهای فوق العاده خالص با عملکرد خوب را فراهم می کند.
اصل عملکرد یک کوره القایی جالب است، که شامل گرم کردن غیر تماسی فلزات با استفاده از میدان الکترومغناطیسی است. این امر با کمک یک سلف اتفاق می افتد که بار آن فلز بارگذاری شده در کوره است. اگر قدرت کوره به اندازه کافی بالا باشد، ذوب اتفاق می افتد.
کوره القایی خود می تواند ابعاد و اهداف مختلفی داشته باشد. قابل استفاده در تاسیسات آزمایشگاهی یا مجتمع های صنعتی بزرگ با ظرفیت ها و ظرفیت های مختلف.
کوره القایی خانگی کوچک کاملاً استمی تواند در آزمایشگاه خانگی مفید باشد. با کمک آن می توانید به عنوان مثال با محتویات مختلف روی و قلع و همچنین موارد دیگر لحیم کاری بسازید. در ساخت آن، لازم است اصل عملیات فوق را در نظر بگیرید. از یک ژنراتور با فرکانس بالا (از 30 مگاهرتز و بالاتر)، یک منبع تغذیه قدرتمند، ماژول های قدرت و در نتیجه در یک بوته (می تواند از 6-15 دور PEV-8، 0 سیم تشکیل شده باشد) استفاده کنید. ذوب یک تکه روی در مدت زمان کوتاهی (15 تا 20 ثانیه) امکان پذیر است.
توسعه این فناوری در مسیر افزایش تدریجی توان تاسیسات، بهبود پایه برق عنصری، افزایش فرکانس ژنراتور و استفاده از تحولات نوآورانه در مدارهای کنترل، نظارت و حفاظت پیش می رود.
