سینماهای خانگی در هنگام تماشای فیلم، سرگرمی و عملکرد بسیار بیشتری نسبت به سیستم‌های استریو Hi-Fi ارائه می‌کنند، و برای نصب آنها نیازی به مهندس صدا ندارید. تنها کاری که باید انجام دهید این است که چند مرحله ساده را دنبال کنید و به زودی می توانید از موسیقی و فیلم با کیفیت صدای عالی لذت ببرید.
فرض کنید سیستم صوتی و پروژکتور سینما قبلاً خریداری شده اند و جعبه ها و کابل های بزرگ زیادی تحویل داده شده اند. فرآیند نصب به این بستگی ندارد که آیا آنها به طور کامل یا به عنوان اجزای جداگانه خریداری شوند.
اتصال سیستم های سینمای خانگی به سه مرحله نیاز دارد.
مرحله 1: انتخاب جایگاه مناسب
هر اتاق متفاوت است، و یک اتصال سینمای خانگی خوب به محل قرار دادن بلندگوها و سایر اجزای خود بستگی دارد.
در حالت ایده آل، فاصله همه بلندگوها از شنونده یکسان باشد. این به ندرت در عمل قابل دستیابی است، اما اگر این شرط حداقل برای بلندگوهای چپ و راست جلویی وجود داشته باشد، خوب است. در صورت امکان، آنها باید تقریباً در سطح سر و در فاصله 2-3 متری قرار گیرندصندلی تماشاچی.
برای مثال،اتصال سینمای خانگی ال‌جی به جلو، چپ، راست، بالا، راست، مرکز، چپ، بالا، راست، بالا سمت راست و ساب ووفر نیاز دارد.
بلندگوی مرکزی باید به طور مستقیم به سمت شنونده نشسته در ارتفاع تقریباً سر اشاره کند. اشتباه بزرگی است که آن را زیر صفحه نمایش یا جایی بالای تلویزیون روی زمین بگذارید، زیرا این تصور را ایجاد می کند که صداها از آسمان یا از زیر زمین می آیند.
بلندگوهای عقب می توانند از شنونده نزدیک یا دورتر باشند، اما بهتر است سعی کنید آنها را کمی بالاتر و پشت سر شنونده قرار دهید. باز هم باید سعی کنید فاصله ها را تا حد امکان مساوی نگه دارید. بلندگوها را مستقیماً به سمت شنونده نگیرید، بلکه آنها را کمی به سمت جلوی اتاق بگیرید.
ساب ووفرها پایه های گیاهی یا میزهای قهوه خوری خوبی می سازند. توصیه می شود آنها را حداقل چند سانتی متر از دیوارها نصب کنید و آنها را به گوشه ای فشار ندهید - این باعث می شود فرکانس های پایین تحریف و بیش از حد شود. بهترین مکان برای ساب ووفر نزدیک بلندگوهای جلویی است.
کابل و سیم
اتصال کابل ها و سیم ها بعد از قرار دادن بلندگوها، دومین بخش سخت ترین بخش راه اندازی سینمای خانگی است. آنها می توانند یک کابوس زیبایی شناختی و یک تله پا خطرناک باشند، اما آنها ضروری هستند، مگر اینکه، البته، از بلندگوها فقط به عنوان استفاده شود.جواهرات.
بلندگوهای عقب بی‌سیم نیاز به سیم‌هایی که از یک سر اتاق به سر دیگر عبور می‌کنند را برطرف می‌کند، اما همچنان به برق نیاز دارند، بنابراین نمی‌توان از سیم‌هایی که از جعبه کنترل به بلندگوهای پشت اتاق عبور می‌کنند اجتناب کرد..
سینمای خانگی خود را از طریق درگاه LAN در پنل پشتی یا ماژول بی سیم داخلی به رایانه خود وصل کنید. علاوه بر این، دسترسی به شبکه خانگی به شما امکان می‌دهد نرم‌افزار دستگاه را تغییر دهید، به محتوای آنلاین دسترسی داشته باشید و موارد دیگر.
سینماهای خانگی، پخش‌کننده‌های Blu-ray/CD/DVD، ضبط‌کننده‌های ویدئو و سایر تجهیزات صوتی و تصویری مصرف‌کننده، همگی می‌توانند تا زمانی که کابل‌ها به اندازه کافی بلند باشند، به همه جا بروند. بهتر است تا جایی که ممکن است از HDMI استفاده کنید تا از شر سیم‌های درهم‌ریخته خلاص شوید که پیدا کردن اتصال مناسب را به یک کابوس تبدیل می‌کند.
اتصال سینمای خانگی به تلویزیون یا مانیتور فقط از طریق چنین کابلی انجام می شود. در این صورت روی خود دستگاه باید منبع تصویر مناسب را انتخاب کنید. پروژکتور سینما به همین ترتیب متصل است.
بهترین گزینه زمانی که کابل سینمای خانگی زیر زمین یا روی فرش پنهان شده باشد. در غیر این صورت، خرید یک پایه برای قرار دادن در امتداد قرنیزها در پایین دیوار، جایی که آنها چندان تداخل نخواهند کرد، نابجا نخواهد بود.
حتما خروجی های صدا و ورودی های هم رنگ را به هم وصل کنید. برخی از سیستم ها دارای سیم های رنگی برای هر بلندگو هستند که در این صورت باید نمودار سیم کشی را رعایت کرد.بلندگوهای مشخص شده در دستورالعمل های سازنده.
تجهیزات را کجا قرار دهیم؟
گیرنده AV واحد اصلی سینمای خانگی است و شامل تمام تقویت کننده هایی است که سیستم بلندگو را به حرکت در می آورد. داغ خواهد شد، پس آن را در یک کابینت دربسته پنهان نکنید. علاوه بر این، برای اتصال سیم ها باید به پشت گیرنده دسترسی داشته باشید. و باید آن را در محدوده دید کنترل از راه دور قرار دهید.
تلویزیون باید به اندازه‌ای نزدیک باشد که حس درگیر بودن در اتفاقات را بدهد (همانطور که انگار تماشاگر در یک سینمای واقعی است، اما نه آنقدر نزدیک که احساس کند غرق شده یا بتواند تک تک پیکسل‌ها را روی صفحه تشخیص دهد.
قاعده کلی برای نمایشگرهای HDTV این است که حداقل فاصله بین بیننده و تلویزیون برابر با یک و نیم برابر طول مورب صفحه نمایش حفظ شود. به عنوان مثال، برای یک نمایشگر تلویزیونی 106 سانتی متری، کوتاه ترین فاصله مجاز حدود 160 سانتی متر خواهد بود که باز هم بسیار نزدیک است. اکثر مردم فاصله 2-3 متری را ترجیح می دهند.
مرحله 2: تنظیم صدا
اتصال سینمای خانگی با راه‌اندازی صدای سیستم ادامه دارد. اگرچه ممکن است بدون مداخله اضافی عالی باشد، اما بعید است.
بیشتر سیستم های جدیدتر دارای یک تنظیم خودکار هستند که در آن فقط باید میکروفون همراه را در موقعیت گوش دادن قرار دهید ویک دکمه را فشار دهید تا تئاتر به تنهایی آن را بفهمد. برای شروع اشکالی ندارد، اما انتظار زیادی نداشته باشید.
اگر راه اندازی خودکار وجود ندارد، باید در منوی گیرنده جستجو کنید.
بیشتر سیستم‌ها نشان می‌دهند که چگونه راه‌اندازی خودکار اتاق را با مشخص کردن فاصله میکروفون تا هر بلندگو محاسبه کرده است. این اطلاعات ممکن است درست باشد یا نباشد. داده های محاسباتی باید بررسی شوند. و اگر اشتباه می کنند، با استفاده از کنترل ها آنها را اصلاح کنید. این تضمین می کند که صدا از بلندگوهایی که در فواصل مختلف به طور همزمان هستند می رسد.
سیستم های خودکار اغلب صدای بلندگو را به خوبی متعادل می کنند، اما این کار را می توان به صورت دستی نیز انجام داد. معمولاً این کار به سادگی فشار دادن یک دکمه برای شروع پخش نویز سفید به هر بلندگو است. میزان صدای هر بلندگو را می توان با گوش، با استفاده از یک متر صدای ارزان قیمت موجود در فروشگاه های لوازم الکترونیکی مصرفی یا یک برنامه رایگان تلفن هوشمند تنظیم کرد. این کتابچه راهنمای سطح فشار صوتی توصیه شده را در اکثر موارد 75 دسی بل فهرست می کند.
اتوماسیون خوب است، شنوایی بهتر است
سپس باید چند آهنگ آشنا پخش کنید یا یک کلیپ فیلم تماشا کنید. اگر سیستم خفه به نظر می رسد یا چیز دیگری ندارد، احتمالاً راه اندازی خودکار برخی از فرکانس ها را سرکوب کرده است. برای رفع این مشکل، باید یک اکولایزر یا تنظیم کنترل پویا پیدا کنید. گاهی اوقات نام خود را دارد، مانند Audessey یا Dolby، اماهر نامی که باشد، فقط آن را خاموش کنید تا بهتر به نظر برسد.
ساب ووفرها ممکن است کنترل های صدا و فرکانس خاص خود را داشته باشند که کراس اوور نامیده می شوند. اگر آنها با سیستم خریداری شده اند، همه اینها باید توسط منوی روی صفحه کنترل شود. در غیر این صورت، عملکرد ساب ووفر باید جداگانه تنظیم شود.
اتصالات سینمای خانگی باید همیشه با تنظیمات پیشنهادی شروع شود و تنها زمانی تغییر یابد که مطمئن باشید می توان به سادگی با حرکت دادن بلندگوها مشکل را حل کرد. گاهی اوقات حتی چند سانتی متر تفاوت را ایجاد می کند.
مرحله 3: اتصال درست
بسیاری از پخش کننده های Blu-Ray سینمای خانگی به یونیت اصلی وصل می شوند. یک گیرنده صوتی و تصویری نیز وجود دارد. برای اتصال هر چیز دیگری، معمولاً یک یا دو درگاه HDMI اضافی وجود دارد، اما ممکن است تعداد ورودی‌های آنالوگ محدود باشد.
یکی از مزایای گیرنده های AV مستقل این است که دارای تعداد خیره کننده ورودی و خروجی هستند. علاوه بر خروجی های بلندگو، پرکاربردترین پورت های HDMI برای اتصال پخش کننده ها و VCR های مختلف و همچنین حداقل یک اتصال سینمای خانگی به تلویزیون است. همه کانکتورها باید به وضوح برچسب گذاری شوند و یک نمودار سیم کشی را می توان در دفترچه راهنما یافت.
معمولاً کافی است کابل PVR را به پورت PVR و غیره وصل کنید، اما برخی از سیستم ها نیاز دارند که پورت ها از طریق منوی OSD با انتخاب نام هر کدام پیکربندی شوند.کانکتور با کنترل از راه دور کنترل می شود. این امر ضروری است تا مثلاً با فشار دادن دکمه پخش کننده بلوری روی کنترل از راه دور، ضبط کننده ویدیو روشن نشود. نکته خوب این است که این روش فقط باید در طول راه اندازی اولیه انجام شود.
مهمترین کاری که اکنون باید انجام دهید این است که گوش دهید. علاوه بر این، باید تنظیماتی را که تغییر می‌کند یادداشت کنید تا اگر نتیجه کاملاً آن چیزی نیست که انتظار داشتید، بتوانید آنها را برگردانید.
نکات تنظیم
خرید یک سینمای خانگی می تواند ناامید کننده بزرگی باشد، زمانی که مالک، پس از تحمل دردسرهای راه اندازی، متوجه می شود که تجربه خرید او آنطور که انتظار می رود خوب نیست. یکی از دلایل احتمالی این امر این است که اتاق امواج را به روشی بسیار متفاوت از جایی که سیستم برای اولین بار شنیده شده منعکس می کند. حتی اگر صدا راضی کننده باشد، نکاتی وجود دارد که به شما کمک می کند از سیستم خود بیشترین استفاده را ببرید.
وقتی پررونق است چه کنیم؟
صدای روشن خیلی خشن - وقتی نت های بلند غرش می کنند و تشخیص صداها دشوار است. این یک مشکل رایج در بلندگوهای ارزان قیمت است، اما همه چیز از بین نمی رود. اگر اتاق دارای کف سخت یا پنجره‌های زیاد باشد، مبلمان روکش زیادی نداشته باشد، حتی بلندگوهای خوب نیز می‌توانند بیش از حد روشن باشند. افزودن کفپوش هایی مانند فرش یا پرده های سنگین احتمالاً اوضاع را بهبود می بخشد. همچنین می توان مواد جاذب صدا مخصوصی را که به دیوار متصل می شوند خریداری کرد، اما معمولاً گران هستند واحتمالاً با دکور اتاق همخوانی ندارد.
و اگر خیلی ناشنوا است؟
خیلی رنگ پریده، با صدای طبل ها مانند جعبه مقوایی و نت های باس مانند ژاکت های پشمی، به این معنی است که یا اتاق به شدت "ناشنوا" است یا سیستم بسیار بدی خریداری شده است. به عنوان یک قاعده، در چنین اتاق‌هایی مبلمان بسیار روکش شده، فرش روی زمین و پرده‌های سنگین وجود دارد.
چنین اتاق هایی برای سیستم های سینمای خانگی نامناسب هستند، اما اضافه کردن برخی سطوح سخت می تواند مشکل را حل کند. گاهی اوقات آویزان کردن چند نقاشی در دو طرف اتاق کافی است تا صدا به گوش شنونده برگردد و احساس کمبود صدا از بین برود.
هنگام افزودن یا حذف چیزی، باید تعادل را حفظ کرد، زیرا حرکت ارتعاشات صدا مانند حرکت امواج بر روی آب است - انعکاس تنها از یک دیوار باعث ایجاد احساس عدم تعادل می شود.
Debounce
بوم باس یک مشکل رایج است که اغلب می توان آن را با حرکت دادن ساب ووفر در فاصله کوتاهی حل کرد. شما نمی توانید آن را در گوشه ها و روی دیوارها نصب کنید. اگر این کار جواب نداد، قرار دادن مبلمان روکش دار و حتی قفسه های کتاب باز در گوشه و کنار اتاق می تواند مفید باشد.
هیچ چیز مانند یک ساب ووفر باعث ایجاد لرزش ویندوز نمی شود، اما برخی چیزها در صداهای بالا در فرکانس های بالاتر می لرزند.
با روشن کردن موسیقی به حداکثر، باید در اطراف اتاق در جستجوی اجسام ارتعاشی قدم بزنید. اگر غرش وحشتناک اسماگ با صدای فراموش شده در اتاق همراه نباشد، صدای سیستم بسیار بهبود می یابد.جغجغه بچه.
