در میان مصرف کنندگان، علاقه به راه حل های فنی مدرن از نظر پخش ویدیوی سه بعدی در خانه به تدریج در حال افزایش است. طبیعتاً این سؤال برای بسیاری ایجاد می کند - نحوه تماشای سه بعدی در تلویزیون برای همه روشن نیست. خود فناوری انتقال ویدیوی سه بعدی برای مدت طولانی و در انواع مختلف اجرا شده است، اما این در مورد پروژکتورها صدق می کند. فرمت تلویزیون دارای تعدادی ویژگی خاص در پخش سه بعدی است و بنابراین راه حل های مورد استفاده در سینما بی تاثیر هستند.
3D از طریق پروژکتورهای سینمایی
حجم در ویدئو به دلیل جدا شدن تصاویر ایجاد می شود - چشم راست و چپ فریم های متفاوتی دریافت می کنند و برهم نهی آنها منجر به جلوه سه بعدی می شود. برای جداسازی فریم ها از عینک هایی با لنزهای قرمز و سبز استفاده شد. متعاقباً فناوری پیشرفته تری از عینک های پلاریزه پدیدار شد کهدر IMAX استفاده شد. همچنین RealD وجود دارد - این فناوری روشنایی و کیفیت را در حین انتقال تصاویر با فرکانس بالا ترکیب می کند. در سینما افکت سه بعدی با استفاده از تجهیزات تخصصی گران قیمت پیاده سازی می شود و به همین دلیل سوال نحوه تماشای سه بعدی در تلویزیون با روش های دیگر حل می شود.
رزولوشن تلویزیون های سه بعدی
فرمت HD که با 1080 نقطه عمودی مطابقت دارد، اکنون گسترده ترین است. تصویر سه بعدی مطابق با یک اصل مشخص منتقل می شود که تلویزیون های LED سه بعدی با این وضوح استفاده می کنند - شامل نمایش فریم های جداگانه برای چشم چپ و راست است. فرکانس تلویزیون های معمولی برای این کار کافی نیست، زیرا سوسو زدن صفحه رخ می دهد. فرکانس مورد نیاز برای فناوری سه بعدی در تلویزیون ها 120 هرتز در مقابل 50 هرتز معمول است. در این مورد، حداقل زمان پاسخ برای جلوگیری از همپوشانی فریم مورد نیاز است. این نشانگر تا حد زیادی بهترین است که در تلویزیون های پلاسما اجرا شده است. در مورد LCD، ماتریس ها، رسیدن به زمان پاسخگویی که الزامات سه بعدی را برآورده می کند، همیشه ممکن نیست. با این حال، توسعه فناوری LCD باید به زودی مشکلات مربوط به نحوه تماشای سه بعدی را در این نوع تلویزیون برطرف کند.
مشکلات در انتقال و تولید مثل
مشکل نه چندان در نمایش محتوای سه بعدی روی صفحه تلویزیون، بلکه در انتقال اطلاعات به این صفحه است. حجم زیادی از داده ها منتقل می شوند، و به منظوراین فناوری به درستی کار می کند، کانال های مناسب مورد نیاز است - به عنوان مثال، HDMI نسخه 1.4. بیشتر فناوری‌های انتقال دیگر نمی‌توانند حجم اطلاعات را برای سه بعدی کنترل کنند.
عینک سه بعدی مخصوص تلویزیون برای تماشای ویدیوی سه بعدی مورد نیاز است. آخرین فناوری عینک‌های اکتیو با عدسی‌های تیره‌شده متناوب است، آنها فقط زمانی کار می‌کنند که با ماتریس همگام شوند.
اکنون افراد کمتری تعجب می کنند که چگونه می توان سه بعدی را در تلویزیون تماشا کرد، این دستگاه ها دیگر به عنوان چیز عجیب و غریب تلقی نمی شوند - امروزه یک تلویزیون سه بعدی نسبتاً ارزان است و تقریباً برای همه قابل دسترسی است.
