بهترین یخچال شوروی: مارک ها، ویژگی ها، توضیحات

2024 نویسنده: Trinity Chesterton | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 08:16

حتی در زمان های قدیم، مردم دریافتند که استفاده از دمای پایین به شما امکان می دهد در غذا صرفه جویی کنید. برای مدت طولانی اجداد ما از منابع طبیعی سرما استفاده می کردند. یخی بود که در هوای یخبندان جمع آوری می شد و در گودال ها یا زیرزمین ها قرار می گرفت. در تابستان نیز غذا در این یخچال های مصنوعی ذخیره می شد. بسیاری از تمدن ها که فرصت مشابهی داشتند نیز همینطور. مردمی که در آب و هوای گرم زندگی می کردند باید متفاوت عمل می کردند. به عنوان مثال، مصریان از ظروف مخصوص پر از آب برای نگهداری غذا استفاده می کردند که در شب سرد می شد.

البته همه این روش ها به قدری ابتدایی بودند که اجازه نمی دادند اثر خنک کنندگی مناسبی به دست آید. همه چیز تنها در آغاز قرن بیستم، زمانی که دستگاه تبرید اختراع شد، تغییر کرد. این دستگاه که از نظر عملکرد شگفت انگیز است، در طول عمر خود از یک دستگاه حجیم به یک دستیار ضروری تبدیل شده است که در حال حاضر در هر خانه ای یافت می شود.

اولین تحولات روسیه

دستگاهی که به شما امکان خنک کردن غذا در کشورمان را می دهددر آغاز قرن 20 ظاهر شد. اولین واحدها در زمان رژیم تزاری ساخته شدند. حجم این دستگاه ها 100 لیتر و جرم آن 50 کیلوگرم بود. ابعاد آنها 365x505x900 میلی متر بود.

این کابینت از چوب ساخته شده بود و قفسه ها از فلز گالوانیزه ساخته شده بودند. این دستگاه غذا را تا هفت درجه بالای صفر خنک می کرد. با این حال، تولید یخچال و فریزر در روسیه تزاری توسعه پیدا نکرد. او با وقوع جنگ جهانی اول و پس از آن - انقلاب مانع شد. در طول جنگ داخلی و سپس جمع‌آوری، یخچال‌ها حتی ذکر نشد.

ساخت اتحاد جماهیر شوروی

در رژیم شوروی، توسعه واحدهای محصولات خنک کننده تنها در پایان دهه سی قرن بیستم آغاز شد. اولین یخچال شوروی در سال 1937 تولید شد. کارخانه تراکتورسازی خارکف (KhTZ) سازنده آن شد. به همین دلیل مدل این واحد XTZ-120 نامگذاری شد.

اولین یخچال شوروی 120 لیتر حجم داشت. او با یک کمپرسور هرمتیک کار کرد و دمای منفی سه درجه را در قفسه میانی ایجاد کرد. در اواپراتور تا بیست درجه زیر صفر افت کرد. داخل یخچال یک لامپ روشن بود. با باز شدن درب به طور خودکار روشن می شود. ابعاد محفظه داخلی 755x455x380 میلی متر بود. اولین یخچال شوروی دارای عایق الیاف چوب بود. ضخامت آن به 80 میلی متر رسید.

راه اندازی تولید دستگاه های نگهداری مواد غذایی آسان نبود. به همین دلیل بود که اولین یخچال های اتحاد جماهیر شوروی به تولید انبوه رسیدند.تنها در سال 1939 عرضه شد. یک سال بعد، 3500 واحد از دستگاه ها وارد بازار مصرف شد. با این حال، در آینده، توسعه تولید یخچال به حالت تعلیق درآمد. با وقوع جنگ بزرگ میهنی متوقف شد.

یخچال از نوع متفاوت

علاوه بر نام تجاری KhTZ-120 که یک مارک فشرده سازی بود، در دوره قبل از جنگ، طرح های جذبی دستگاه های تبرید توسعه یافت. پس از انجام تحقیقات، نمونه اولیه ساخته شد. این یخچال شوروی دارای حجم مفید 30 dm3 بود. دمای سلول او به منفی پنج درجه کاهش یافت و مصرف برق 100 وات بود. با این حال، علیرغم آزمایش های موفقیت آمیز، به دلیل شروع جنگ هرگز به تولید نرسید.

از سرگیری کار ساخت یخچال

در دوره پس از جنگ، توسعه ساختارهای جذبی در کارخانه Gazoapparat ادامه یافت. در نتیجه کار انجام شده، یخچال شوروی از این نوع به تولید انبوه رسید. اولین دسته از این واحدها در سال 1950 خط مونتاژ را ترک کردند. حجم محفظه یخچال های گازوآپارات که با سازنده همنام هستند به 45 لیتر رسید.

بهبود دستگاه های توسعه یافته

بعد از عرضه اولین دسته از یخچال ها، کارخانه Gazoapparat به همین جا بسنده نکرد. متخصصان این شرکت واحد پیشرفته تری را توسعه داده و به تولید رساندند. یخچال برند Sever با حجم محفظه مفید 65 لیتری بود. هر دو مدل یخچال تولید شده در کارخانه Gazoapparat گرمایش الکتریکی داشتند.

تجربه در طراحی دستگاه هایی برای نگهداری مواد غذایی دور از ذهن نمانده است. در بسیاری از کارخانه های دیگر که شروع به تولید یخچال های خانگی از نوع جذبی کردند، از آن در کار خود استفاده کرد. بنابراین، از اورنبورگ، بازار مصرف کشور واحدهای اورنبورگ را دریافت کرد. کارخانه Velikoluksky شروع به تولید یخچال های Morozko کرد و کارخانه Penza شروع به تولید دستگاه های Penza کرد. همه این برندهای یخچال شوروی در بین مردم تقاضای زیادی داشتند و در بسیاری از آشپزخانه های کشور به یاری وفادار تبدیل شدند.

برند "کریستال"

پیشرفته ترین یخچال های جذبی در سی کیلومتری شهر کیف در کارخانه Vasilkovsky که مخصوص این منظور ایجاد شده است، تولید شدند. این شرکت در سال 1954 ساخته شد و به طور کامل بر روی تولید دستگاه های برند کریستال متمرکز بود.

این کارخانه ظرفیت لازم برای ساخت تقریباً تمام اجزای یخچال را فراهم کرد. مغازه های نورد فلز و همچنین تولید لاستیک فوم، پلی استایرن و محصولات پلاستیکی وجود داشت. همچنین بخش های مونتاژ در کارخانه وجود داشت.

پیشرفته ترین یخچال های جذبی اتحاد جماهیر شوروی مزایا و معایب خود را داشتند. مصرف کنندگان از عملکرد بی صدا خود راضی بودند که با فقدان تقریباً کامل لرزش و همچنین امکان استفاده از نه تنها برق، بلکه گاز به عنوان منبع انرژی همراه بود. اما چنین یخچال هایی دارای معایبی نیز بودند. از جمله - افزایش مصرف برق، و همچنین عملکرد مداوم بدون خاموش شدن.

در دهه هشتاد قرن گذشته، این کارخانه شروع به تولید یخچال های با نام تجاری Kristall-9 کرد. حجم کل چنین دستگاهی 213 لیتر و فریزر که دمای آن در 18- درجه حفظ شده بود 33 لیتر بود.

"Crystal-9" یک واحد با اندازه کامل بود. با این حال، عملکرد قابل توجه آن با مصرف انرژی بالاتر نسبت به دستگاه های کمپرسور حفظ شد.

این نقص در مدل Kristall-9M درست بود. برای تولید این واحد، اتحاد جماهیر شوروی مجوزی از شرکت سوئیسی Sibir خریداری کرد.دستگاه جدید برای محصولات خنک کننده مصرف برق بسیار کمتری داشت، دارای ترموستاتی بود که می توانست دمای تنظیم شده را در محفظه ها حفظ کند. به عنوان یک سیستم یخ زدایی خودکار.

مارک ساراتوف

علاوه بر یخچال های جذبی در اتحاد جماهیر شوروی، تولید یخچال های خانگی کمپرسور در بسیاری از صنایع راه اندازی شد. کارخانه شماره 306 یکی از این شرکت ها شد.در ابتدا موتورهای هواپیما در اینجا تولید می شد. در سال 1951، یخچال ساراتوف از خط مونتاژ خود خارج شد. معاصران در مورد این مدل گفتند که "بد دوخت، اما خوش دوخت". توصیف مشابهی را می توان به بسیاری از کالاهای تولید شده در طول ساخت سوسیالیسم داد.

یخچال «ساراتوف» بدنه ای از فولاد داشت. آنها چنین وسایلی را با مینای سفید می پوشاندند. قفسه های داخلی فریزر و همچنین اواپراتور از فولاد ضد زنگ مهر شده بودند. از کروم در دکوراسیون یخچال استفاده شده است.

نخستین مدل های دادهدستگاه ها تک محفظه ای با حجم 85 لیتر بودند. عایق حرارتی واحد با استفاده از شیشه یا پشم معدنی تامین می شد. کمی بعد، کارخانه تولید یخچال‌های دو محفظه‌ای را راه‌اندازی کرد که بر روی فریون کار می‌کردند که برای سلامتی انسان بی‌خطر است.

واحدهای سردخانه "ساراتوف" نه تنها در بین مصرف کنندگان اتحاد جماهیر شوروی از موفقیت برخوردار بود. محصولات این کارخانه به سی و سه کشور جهان از جمله آلمان و فرانسه، ایتالیا، بلژیک، انگلستان و غیره صادر می شد. و امروزه، یخچال‌های قدیمی شوروی با این برند به عنوان نمونه واقعی از فناوری عمل می‌کنند که با شعار آن زمان مطابقت دارد و خواستار «ساختن برای قرن‌ها» است.

بهترین واحد کمپرسور

یخچال ZIL یک افسانه واقعی در میان وسایل خنک کننده شوروی بود. این یک واحد فشرده سازی است که تولید انبوه آن در سالهای 1949-1951 سازماندهی شد. در کارخانه اتومبیل مسکو.

نخستین مدل‌های چنین یخچال‌هایی توسط دفتر طراحی این شرکت توسعه داده شد. آنها "ZIS-Moscow" نامیده می شدند. اولین نمونه از چنین یخچالی 165 لیتر حجم داشت.

یک سال پس از تشکیل کارگاهی برای تولید لوازم خنک کننده خانگی، یک دسته آزمایشی 300 دستگاهی نور را دید. اینها اولین یخچال های تراکمی بودند که حجم کافی برای مصرف کننده داشتند.

این گیاه به شدت به رشد خود ادامه داد. به زودی مدل های دیگری از یخچال افسانه ای به بازار مصرف عرضه شد. بنابراین، در سال 1960، یک واحد"ZIL-Moscow" KX-240. حجم محفظه خنک کننده آن 240 لیتر و محفظه فریزر - 29 لیتر است. یخچال جدید ZIL-Moscow به مصرف کنندگان این فرصت را داد تا محصولات را در داخل پانل درب قرار دهند.

در سال 1969، یک یخچال مستطیل شکل خانگی جدید ظاهر شد. آنها واحد مدل ZIL-62 KSh-240 شدند. چنین یخچالی به راحتی در فضای داخلی یک آشپزخانه استاندارد قرار می گیرد. علاوه بر این، طراحان برای اولین بار از مهر و موم مغناطیسی برای درهای آن استفاده کردند. این امر امکان کارکرد یخچال را در مناطقی نه تنها با آب و هوای معتدل، بلکه دارای آب و هوای گرمسیری و نیمه گرمسیری نیز ممکن کرد.

دستگاه از سازنده مینسک

طبق فرمان شورای وزیران BSSR، از اوت 1959، مقدمات ایجاد لوازم الکتریکی خنک کننده خانگی در کارخانه تجهیزات گاز آغاز شد. تولید در مینسک بود. این مبنایی برای نرم افزار فعلی Atlant شد.

اولین یخچال "Minsk-1" در سال 1962 از خط تولید خارج شد. این یک واحد تراکم 140 لیتری بود. محفظه فریزر آن 18.5 لیتر بود. در پایین محفظه این یخچال، طراحان دو ظرف را تهیه کردند که برای سبزیجات و میوه جات در نظر گرفته شده بود. اولین مدل ها توکار بودند. آنها بلافاصله با یک کانتر آزاد شدند. علاوه بر این، یک کابینت برای غذا و ظروف در سمت چپ ارائه شد.

از سال 1964 تولید واحدهای مدل دوم آغاز شد. یخچال "Minsk-2" مستقل بود. سپس تولید مدل های نسل سوم و چهارم را راه اندازی کردند. آنها با خودشان متفاوت بودندپیشینیان با قد بلندتر و باریک تر بودن.

یخچال "Minsk-5" تحت لیسانس یک شرکت فرانسوی تولید شد. قفسه های آن دارای ارتفاع نصب قابل تغییر بودند و یک پدال مخصوص برای باز کردن درها خدمت می کرد. این مدل اساس یخچال های بهبود یافته و یکپارچه Minsk-6 را تشکیل داد.

اما محبوب ترین واحدهای سازنده بلاروسی هنوز دو اتاقه هستند. این مدل Minsk-15 و تغییرات مختلف آن است. برای اولین بار در آنها از فوم پلی یورتان به عنوان ماده عایق حرارتی استفاده شد.

محصولات کارخانه Iceberg

از سال 1962، تولید یخچال ها در کارخانه ای که در شهر اسمولنسک افتتاح شد آغاز شد. اینها یخچالهای تراکمی بودند که حجم آنها تا دهه هشتاد قرن گذشته از صد و بیست لیتر بیشتر نمی شد. واحدهای جمع و جور علیرغم اینکه تک محفظه بودند و طراحی نسبتاً ساده با خطوط مستقیم دقیق داشتند، در بین جمعیت کشورمان بسیار محبوب بودند. جعبه های یخچال "Smolensk" از پلاستیک سفید یا شیری ساخته شده بودند و کنترل به صورت مکانیکی انجام می شد.

از سال 1964 تا 1999، این شرکت یازده مدل از این لوازم خانگی را تسلط و تولید کرد که حجم کل آن بیش از پنج میلیون دستگاه بود.

موفقیت کارخانه کراسنویارسک

بسیاری از افراد مسن با یخچال Biryusa شوروی آشنا هستند. تولید آن در سال 1963 راه اندازی شد. این امر پس از تصمیم دولت کشور مبنی بر ایجاد تولید یخچال در کارخانه کراسماش اتفاق افتاد.

پس از انتشارشرکت هایی با ظرفیت طراحی واحدها سالانه به میزان 150 هزار در بازار مصرف ظاهر شدند. اما آنها آنقدر در اتحاد جماهیر شوروی محبوب بودند که افزایش تولید آنها ضروری شد. از سال 1967، این کارخانه ظرفیت تولید 350000 یخچال در سال را داشته است.

در اوایل دهه 70، این شرکت تولید کمپرسورهایی با مشخصات فنی بهبود یافته را راه اندازی کرد. در سال 1982، کارخانه تولید 10 میلیونمین واحد را جشن گرفت.

سازنده Murom

یخچال شوروی "اوکا" در دهه پنجاه قرن گذشته وارد بازارهای کشور شد. این محصولات که توسط کارخانه ماشین سازی Murom تولید می شوند، هنوز در برخی از خانه ها تا به امروز کار می کنند.

اولین مدل های یخچال اوکا دو محفظه و دارای ابعاد استاندارد بودند. چنین دستگاهی برای یک خانواده 4-5 نفره کاملاً مناسب است. سبک طراحی این یخچال ها کاملا سخت گیرانه بود. قفسه دارای گوشه های تیز بود و ارتفاع آن از 150 سانتی متر تجاوز نمی کرد. در زیر ظروف میوه و سبزیجات وجود داشت. حجم کل مدل اول 300 لیتر بود. مصرف برق - 50 کیلووات ساعت برای یک ماه.

یخ زدایی چنین یخچالی دستی بود و عملکرد آن با صدای نسبتاً بلندی همراه بود.

واحدهای آبشرون

یخچال های تک محفظه کوچک اولین یخچال هایی بودند که از خط مونتاژ کارخانه باشقیر خارج شدند. تفاوت اصلی آنها در کلاس آب و هوایی بالا بود. در این راستا یخچال آبشرون تبدیل شده استنه تنها در اتحاد جماهیر شوروی، بلکه در کشورهای خارجی نیز مورد تقاضا است. با خوشحالی توسط کشورهای آمریکای لاتین و آفریقا خریداری شد.