پهپادها هواپیماهایی هستند که بدون سرنشین پرواز می کنند، اما از روی زمین کنترل می شوند. بنابراین، آنها به عنوان تجهیزات هوایی طبقه بندی نمی شوند، بلکه به عنوان ربات های کنترل از راه دور طبقه بندی می شوند. آنها قبلاً در دهه پنجاه قرن گذشته به هوا رفتند، هدف اصلی آنها شناسایی عکاسی و حواس پرتی دشمن بود.
امروزه پهپادها فقط تجهیزات نظامی نیستند. آنها همچنین به طور مسالمت آمیز در بسیاری از مناطق استفاده می شود. اما بیایید در مورد همه چیز به ترتیب صحبت کنیم.
سابقه توسعه
ایده چنین هواپیمایی بدون خلبان متعلق به یک مهندس آمریکایی از اوهایو است که در سال 1910 تصمیم به اختراع چنین وسیله ای برای حمل بار به یک هدف گرفت.
اولین پرتاب، که می توان آن را موفق نامید، در بریتانیا ساخته شد. او به مدت ده سال، از 1934 تا 1943، مسائل مختلف را حل کرد. در همان زمان، آنها شروع به توسعه سلاح های مشابه کردند که با موفقیت مورد استفاده قرار گرفت و منجر شدیک صنعت جدید در فناوری نظامی - موشک های کروز.
در اتحاد جماهیر شوروی تحولات خود را توسعه داد. دستگاه شناخته شده TB-3 که در خدمت ارتش سرخ است که بعداً به وسایل نقلیه بدون سرنشین تبدیل شد. در دهه شصت، مدل های La-17R و Tu-123 شناخته شده بودند که شناسایی انجام می دادند. سرعت این هواپیما در سال 1963 به 885 کیلومتر در ساعت رسید. La-17R مسیر خاص خود را داشت، اما این پهپاد از روی زمین نیز قابل کنترل بود. در همان زمان، وسیله نقلیه بدون سرنشین مافوق صوت Yastreb (Tu-123) نیز طراحی شد که تا سال 1972 عملیاتی شد.
پس از فروپاشی کشور، تمام موقعیت های انباشته شده در این منطقه از بین رفت. آنها نه مورد توجه قرار گرفتند و نه بودجه. فقط در سال های اخیر دوباره برای تولید آنها پول تخصیص داده شده است. بیایید منتظر بمانیم تا بالاخره پهپادهای جدید روسی ظاهر شوند و در جهان سروصدا کنند.
پهپاد در ایالات متحده
سپس، هنگامی که فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی اتفاق افتاد، ایالات متحده ابتکار عمل را در دست گرفت. دو دهه بیهوده نگذشته است. پیش از این در سال 2010، حدود نیم هزار سرباز هواپیماهای بدون سرنشین را کنترل می کردند. تا سال 2012، تعداد این تجهیزات به یک سوم تجهیزات نظامی هوایی کشور افزایش یافت.
در میان آنها یک پهپاد با دوربین قابل پرتاب از دست، به اصطلاح Raven، RQ-11 Raven برجسته است. از سال 2003 در خدمت بوده است. دستگاه را می توان به صورت دستی کنترل کرد یا با GPS پرواز کرد. حداکثر سرعت آن نود و پنج کیلومتر در ساعت و ارتفاعی که می تواند به آن صعود کند پنج هزار متر است. چنین هواپیماهای بدون سرنشینارتش از استرالیا، ایتالیا، اسپانیا، بریتانیا و دانمارک سفارش داده شد.
در میان کشورهای تولیدکننده چنین هواپیماهای امروزی، علاوه بر آمریکا و روسیه، بریتانیا، اسرائیل، آلمان نیز شناخته شده اند.
اهداف غیرنظامی
پهپاد هوایی نه تنها برای مقاصد نظامی استفاده می شود. امروزه دامنه آن بسیار گسترده تر است. از آنجایی که اندازه دستگاه های مدرن به طور قابل توجهی تغییر کرده است، بودجه آنها بیشتر شده است.
برای کنترل آتش سوزی، محصولات کشاورزی، مهاجرت حیوانات استفاده می شود. آنها به ایجاد نقشه و پیگیری هر زمین کمک می کنند. به عنوان مثال، کشاورزان اکنون می توانند نه کل محصول، بلکه فقط مناطق انتخاب شده ای را که به آن نیاز دارند سمپاشی کنند. بازرسی های هوایی در بریتانیا در حال انجام است.
با این حال، علاوه بر عکاسی و فیلمبرداری، آنها در تلاشند تا کاربردهای صلح آمیز دیگری برای پرواز پهپادها پیدا کنند.
اهداف تجاری و اجتماعی
برای مثال، ایده استفاده از آنها به عنوان پیک وجود دارد. با توجه به ترافیک و انواع پیچیدگی ها، به نظر می رسد پهپادهای کوچک می توانند چنین اهدافی را انجام دهند. یک استارت آپ در یکی از شرکت های استرالیایی به نام Zookal شناخته شده است. قرار است از این طریق کتاب ها به دست خریداران برسد. همچنین یک شرکت در ایالات متحده وجود دارد که قصد دارد در محدوده شهر تحویل دهد که زمان آن بیشتر از سی دقیقه نخواهد بود.
علاوه بر اهداف تجاری، استفاده از دستگاه ها برای عملیات امداد و نجات و مراقبت های فوری پزشکی پیش بینی می شود. به عنوان مثال، در حال حاضرپروژه ای شناخته شده است که در آن پهپادهای آینده دفیبریلاتورها را به مکان هایی می رسانند که راهی برای دسترسی سریع با ماشین وجود ندارد. آنها همچنین شناورهای نجات را مستقیماً به آب برای افراد غرق شده تحویل خواهند داد.
با این حال، هنوز هیچ ثباتی در فضای کم ارتفاع وجود ندارد. شهرهای بزرگ از اجازه پرواز هواپیماهای بدون سرنشین در قلمرو یک شهر بزرگ خودداری می‌کنند.
مسائل نوظهور
تعداد وسیعی از موانع بر سر راه توزیع گسترده این هواپیماها وجود دارد. از این گذشته، چنین هواپیماهای بدون سرنشین وسایل جمع و جور برای اهداف غیرنظامی هستند و در ارتفاع کم پرواز می کنند. اما در حال حاضر هیچ راه حلی برای جلوگیری از برخورد آنها با یکدیگر در پرواز، با افراد و ساختمان ها وجود ندارد.
یک پهپاد نظامی با دوربین مجهز به رادار و فرستنده است و به همین دلیل اندازه آن به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. چنین وسایلی دور از شهر پرواز می کنند و کاملاً توسط ارتش کنترل می شوند. اما غیرنظامیان اغلب در مکان هایی که افراد زیادی وجود دارند، در ارتفاع پایین پرواز می کنند. و هرگز صد در صد نمی توان اطمینان داشت که مدیر دستگاه حداقل به خوبی می داند چگونه این کار را انجام دهد.
بنابراین، برای پروازهای هواپیماهای بدون سرنشین غیرنظامی، لازم است یک سیستم کامل جلوگیری از برخورد در داخل شهر، به ویژه در مناطق پرجمعیت ایجاد شود.
بیایید دستگاه هایی را با استفاده از دو مدل به عنوان مثال در نظر بگیریم.
AR. Drone 2.0
اینگونه پهپادها مدل های محبوب اسباب بازی هستند. این دستگاه دارای یک قاب فلزی است که چهار ملخ و یک باتری برای شارژ در آن تعبیه شده است. موتور بی صدا پروانه ها را با سرعت می چرخاندبیست و هشت و نیم هزار دور در دقیقه. به لطف محافظت ویژه در برابر رطوبت، می تواند حتی در شرایط بد آب و هوا پرواز کند.
دارای لنز دوربین با زاویه دید عریض است که با کیفیت ۷۲۰p HD فیلم می گیرد. در زیر دوربین دیگری وجود دارد که با آن سرعت پرواز آنالیز می شود. حرکت بر اساس ژیروسکوپ داخلی و شتاب سنج است.
همچنین این مدل دارای حسگرهای اولتراسونیک و ارتفاع سنج است که پرواز دقیق را تضمین می کند. دستگاه از طریق تلفن هوشمند یا تبلت کنترل می شود.
Phantom 2 Vision+
هواپیماهای بدون سرنشین نیز در بین روزنامه نگاران پخش شده است. بنابراین با کمک آنها از مناطق وسیع و حرکات اعتراضی فیلمبرداری کردند. فقط دو نفر برای چنین نظرسنجی مورد نیاز هستند که یکی از آنها حرکت هواپیما را زیر نظر داشته باشد و دیگری مستقیما شلیک کند.
یک مدل معمولی برای این منظور Phantom 2 Vision+ است که کیفیت تصویر بسیار بالایی را ایجاد می کند. این پهپاد شبیه یک هلیکوپتر است که می تواند تا فاصله چهارصد متری کنترل شود و سرعت آن به پانزده متر در ثانیه می رسد.
کنترل مانند مدل قبلی از طریق تلفن هوشمند یا تبلت انجام می شود. دارای دوربین سنسور چهارده مگاپیکسلی است، لنز آن به صد و ده درجه می رسد، تنظیمات زیادی دارد.
Mini Drone
همراه با هواپیماهای بدون سرنشین تقریباً معمولی در اندازه های معمول، دستگاه های مینیاتوری در حال توسعه هستند. بنابراین، در هاروارد آنها یک RoboBee را مونتاژ کردند که اندازه آن بزرگتر از یک سکه نیست. اوبسیار سریع و دارای قدرت مانور عالی. با این حال، دستگاه از طریق سیم کشی کار می کند، اما احتمالاً حذف آن چندان دشوار نیست.
آیا باید از ظهور طیف وسیعی از دستگاه های جدید که قادر به شناسایی پهپادهای کوچک هستند شگفت زده شویم؟ طبیعتاً این طرح قبلاً تأمین مالی شده است. من نمی دانم که چه پیشنهاد تجاری مبتکرانه بعدی، مصرف کنندگان نگون بخت توسعه دهندگان چنین نوآوری هایی را "خشنود" می کند؟
