در بسیاری از کشورها اینترنت محدود است، در برخی یا اصلاً وجود ندارد، یا مردم آنقدر فقیر هستند که حتی از وجود آن اطلاعی ندارند. اما کره شمالی چه اشکالی دارد، کشوری که به طور فعال فناوری هسته ای را توسعه می دهد (و این نشان دهنده پیشرفت فناوری زیادی است)، اما محدودیت های زیادی دارد؟ اینترنت در کره شمالی در دسترس است، اما آنقدر محدود است که با استانداردهای ما می توان تصور کرد که به سادگی وجود ندارد. بله، و برای واحدهای مردمی در دسترس است. پس چرا اینترنت در کره شمالی ممنوع است؟ ما سعی خواهیم کرد تا حد امکان به این سوال با جزئیات پاسخ دهیم.
آیا در کره شمالی اینترنت وجود دارد؟
البته وجود دارد. اما برخلاف اکثر کشورها، در اینجا ابزار دولتی برای تبلیغات است. تنها هدف آن تامین منافع مقامات است و نه دسترسی شهروندان به وب. دومی ها به آن دسترسی ندارند و اگر هم داشته باشند بسیار محدود است. شهروندان بیشتر اطلاعات خود را در مورد رویدادهای جهان از روزنامه ها یاتلویزیون.
اما طبق اظهارات کارشناسان بررسی مشکلات این ایالت بسته، اخیراً «پرده آهنین» اندکی باز شده است. این ممکن است تا حدی بر اینترنت در کره شمالی نیز تأثیر بگذارد.
در حال حاضر دشوار است که بگوییم چه تعداد از کره شمالی به شبکه دسترسی دارند. با این حال، در سال 2013، 1200 آدرس IP به صورت آنلاین از کره شمالی ثبت شد. به طور رسمی، دولت به رهبران احزاب، سفارت‌های سایر کشورها، دانشگاه‌ها، مبلغان و شخصیت‌های تجارت خارجی اجازه دسترسی به شبکه را می‌دهد. همچنین برخی از افراد حلقه رهبر کیم جونگ اون نیز به وب دسترسی دارند. این در مورد شبکه جهانی وب است، اما مردم عادی به آن دسترسی ندارند. اما آنها می توانند از کوانگمن، اینترنت داخلی کره شمالی استفاده کنند. این شبکه از "مرزهای دیجیتال" ایالت فراتر نمی رود.
Kwangmen
مقامات کره شمالی مشکل دسترسی به وب و اطلاعات را بطور اساسی حل کردند - آنها به سادگی اینترنت را به طور کلی در سراسر کشور "قطع" کردند. در عوض یک شبکه داخلی ایجاد شد که «کوانگمن» نام داشت. این شبکه برای آن دسته از شهروندانی که رایانه دارند، اما اکثر آنها به دلیل هزینه بسیار بالای چنین تجهیزاتی به سادگی آن را ندارند، در دسترس است.
این "آنالوگ" فقط می تواند از راه دور شبیه یک شبکه کلاسیک باشد. بله، چت ها، انجمن ها، سایت های سرگرمی وجود دارد (حدود دو یا سه دوجین از آنها وجود دارد)، اما حتی بوی آزادی به مشام نمی رسد. به گفته کارشناسان کره شمالی،تمام اطلاعات در "Kwangmen" توسط سانسور خوانده و تجزیه و تحلیل می شود. همه یعنی همه، بدون استثنا.
شبکه آنها چگونه کار می کند؟
آیا این بدان معناست که کره شمالی اینترنت را ممنوع کرده است؟ تا حدودی بله، زیرا وجود یک شبکه داخلی، هرچند در سراسر کشور، اصلاً فضای اطلاعاتی بی پایانی نیست که ما با آن آشنا هستیم. حتی یک موسسه ویژه در کره شمالی وجود دارد - مرکز کامپیوتر کره. وظیفه این مرکز آپلود "تازه" به دست آمده از اینترنت واقعی در شبکه است. این مرکز فهرستی از سایت‌های معتبر دارد که از آن محتوا می‌گیرند و در کوانگمن آپلود می‌کنند.
شهروندان کشور خودشان می فهمند که کامپیوتر و یک شبکه خاص وجود دارد. آنها می دانند که شما می توانید آنجا کلیک کنید و چیزهای جالبی را ببینید، اما نه بیشتر. بیشتر سایت های کوانگمن سایت های آموزشی یا تجاری هستند. اما اخیراً این شبکه در حال توسعه است و سایت ها به زبان انگلیسی و حتی روسی ظاهر می شوند.
سانسور اینترنت
توجه داشته باشید که مرکز اطلاعات رایانه ای نقش اساسی در توسعه این شبکه دارد. این اوست که به درخواست آژانس های مختلف داده ها را در کوانگمن آپلود می کند. با این حال، محتوای ارائه شده به کاربران از قبل تحت بررسی های سانسور بسیار دقیق قرار می گیرد.
برای استفاده از یک قیاس مدرن، "Kwangmen" بیشتر شبیه یک کتابخانه الکترونیکی است که در آن کاربر نمی تواندتقریبا هیچی. با این حال، می توان کتاب هایی را که لزوماً توسط «سرایداران» از نظر سانسور بررسی می شود، دانلود کرد و در لوح سامجیون مطالعه کرد. این تبلت ها برای کره شمالی به طور ویژه ساخت چین است. همچنین سایت های خبری در وب کره ای وجود دارد که کمونیسم را تا حد زیادی تبلیغ می کنند. برخی مقالاتی در مورد علم منتشر می کنند. حتی موتور جستجو و تجارت خود را دارد که به شما امکان می دهد تجارت خود را اداره کنید. چت ها و ایمیل ها گنجانده شده است - در آنجا می توانید با یکدیگر چت کنید و آهنگ ها را مبادله کنید.
نرم افزار
با توجه به این واقعیت که کره شمالی کشوری بسیار فقیر با میانگین حقوق کارگران ۴ دلار است، بسیار نادر است که با رایانه روبرو شوید. اما ساکنین با رایانه های شخصی خود نیز وجود دارند، اگرچه تعداد آنها کم است. رایانه ها از سیستم عامل Red Star OS استفاده می کنند که پوسته ای از لینوکس رایگان محبوب است. آخرین نسخه این سیستم عامل شبیه سیستم عامل مک است. دسترسی به اینترنت در کره شمالی از طریق مرورگر موزیلا فایرفاکس که نام خاص خود را دارد - "ننارا" انجام می شود. یک سیستم ایمیل، یک ویرایشگر متن و حتی برخی بازی ها وجود دارد.
دسترسی به اینترنت بزرگ واقعی
همانطور که می بینید، اکثر مردم کره شمالی فقط به نسخه های سانسور شده وب سایت ها دسترسی دارند و همیشه در شبکه گوانگمن خود هستند. و اکثریت شهروندان اصلا کامپیوتر ندارند، اما آزمایشگاه های علمی، موسسات، کافی نت ها دسترسی دارند. و خرید رایانه شخصی خود بسیار دشوار است، زیرا واردات تجهیزات از خارج از کشور ممنوع است (آنها می توانند شما را حتی برای یک دی وی دی بی ضرر زندانی کنند.سریال های کره ای) و شرکت دولتی مورنینگ پاندا مشغول تولید رایانه های شخصی خود است، اما سالانه تنها 2000 نسخه تولید می کند.
اما با وجود این، اینترنت در کره شمالی از طریق کابلی است که از پیونگ یانگ به چین کشیده شده است. حدود دو هزار نفر در سراسر کشور به آن دسترسی دارند. در واقع چین یک فایروال بزرگ برای کره است که محدودیت ها و ممنوعیت های زیادی از آن به دنبال دارد. و فقط مقامات بلندپایه دولتی و حلقه محدودی از متخصصان که برای کار به آن نیاز دارند به آن دسترسی دارند. طبق بررسی های کاربران، سرعت چنین اینترنت بسیار پایینی است و آنها از طریق رایانه های ممنوعه از جمله رایانه های شرکت آمریکایی اپل به آن متصل می شوند. کل کشور 25 میلیونی دارای 1024 آدرس IP است.
اینترنت برای مقامات
با توجه به موارد فوق، این گفته که کره شمالی بدون اینترنت زندگی می کند کاملاً نادرست است. وجود دارد، اما با محدودیت های بزرگ برای شهروندان. اما مقامات می توانند از آن "به طور کامل" استفاده کنند. مخصوصا برای تبلیغات به محض به قدرت رسیدن کیم جونگ اون، حضور این ایالت در اینترنت افزایش یافت. ویدئویی درباره نحوه زندگی مردم کره شمالی به طور فعال در شبکه‌های اجتماعی پخش شد.
همچنین نظریه ای وجود دارد (یا این یک واقعیت است؟) مبنی بر اینکه کره شمالی از شبکه برای انجام حملات سایبری استفاده می کند. گفته می شود هکرهای کره شمالی مسئول هک سونی هستند. خوب، به طور کلی، اینترنت بالا ایجاد می کندوضعیت.
شهروندان چگونه اینترنت را در کره شمالی استخراج می کنند؟
عدم تمایل مقامات به باز کردن اینترنت برای شهروندان کشورشان کاملاً قابل درک است. فقط اطلاعاتی که کاربران می توانند در آنجا پیدا کنند با تبلیغات آنها در تضاد است. با این حال، برای زنده ماندن، دیر یا زود باید باز کنید.
اگر چین "دیوار اینترنتی بزرگ" دارد که سایت‌های ممنوعه در چین را مسدود می‌کند، آنگاه کره شمالی مشابه خود را دارد که معمولاً "پشه‌بند" نامیده می‌شود و فقط به اطلاعات اولیه دسترسی دارد..
همانطور که مشخص شد، ردیابی تلفن های همراه برای سرویس های ویژه کره شمالی بسیار دشوار است. و اگرچه آنها یک شبکه تلفن همراه رسمی دارند که شهروندان را از برقراری تماس با خارج از کشور و دسترسی به اینترنت باز می دارد، کره شمالی راه دیگری پیدا کرده است. آنها به طور فزاینده ای شروع به خرید گوشی های چینی کردند که به طور غیرقانونی وارد کشور می شوند. این دستگاه ها می توانند در یک منطقه 10 کیلومتری از مرز چین کار کنند. با این حال، کره شمالی می‌داند که داشتن چنین تلفنی بسیار خطرناک است، چه رسد به استفاده از آن.
توسعه محیط اطلاعاتی در کره شمالی
نات کرچان، محقق کره شمالی، گزارشی درباره محیط اطلاعاتی در حال تحول این کشور منتشر کرده است. از این گزارش بر اساس مصاحبه با 420 شهروند فراری مشخص می شود که استفاده از این گونه گوشی ها جرم سنگینی است. همچنین، سازمان‌های اطلاعاتی دولتی تجهیزات ردیابی تماس دارند، بنابراین باید از چنین تلفن همراهی در مناطق پرجمعیت و خیلی سریع استفاده کنید.
بسیاری از ناظرانتوجه داشته باشید که رهبر کشور، کیم جونگ اون، به فناوری اطلاعات آشنایی کامل دارد و سعی می کند از آن در خانه استفاده کند، یعنی در خدمت شهروندانش قرار دهد. البته، این فناوری‌ها در کره شمالی بسیار کند در حال توسعه هستند، که با انزوای کامل این کشور توضیح داده می‌شود، اما هر قدمی در این مسیر به کره شمالی فرصت دریافت اطلاعات واقعی را می‌دهد. این ممکن است دیر یا زود به سقوط رژیم در چنین کشور بسته ای منجر شود. اما تا زمانی که کره شمالی بدون اینترنت باقی بماند، این رژیم جای نگرانی ندارد. با این حال، نمی تواند آنقدر طولانی بماند. از این گذشته، بسیاری از شهروندان در حال حاضر به طور غیرقانونی به اینترنت و ارتباطات سیار دسترسی پیدا کرده اند تا تماس های غیرقانونی با خارج از کشور برقرار کنند. بسیاری از آنها با موفقیت اجرا می شوند.
نتیجه گیری
بسیاری از مردم در تلاشند تا بفهمند چرا در کره شمالی اینترنت وجود ندارد، زیرا اینترنت خود خطر جدی ایجاد نمی کند. در واقع، برای رژیم کره شمالی، این یک تهدید واقعی و وحشتناک است. به هر حال، مقامات ده ها سال است که کمونیسم و تمام جذابیت های رژیم را تبلیغ می کنند، به طرز بدبینانه ای در مورد زیباترین زندگی کشور در مقایسه با سایر کشورها دروغ می گویند، رسانه های آنها خبر قهرمانی تیم فوتبال کره شمالی در جام جهانی را پخش می کنند. تیم کره جنوبی با یک امتیاز ویرانگر و غیره. و اگر هر شهروندی در کره شمالی به اینترنت دسترسی پیدا کند، بلافاصله می‌تواند دروغ‌های دولت خود را افشا کند و این به وضوح به نفع رژیم نخواهد بود.
اما تاکنون، مقامات کره شمالی موفق شده اند کنجکاوی شهروندان را مهار کنند و آنها به ویژه سعی در استفاده از فناوری های ممنوعه ندارند. ولیدیر یا زود باید باز شوید، زیرا یک کشور بسته، اگرچه می تواند به این شکل وجود داشته باشد، اما فعالانه توسعه یابد - نه.
