در این مقاله، استریو چیست، این صدا چه تفاوتی با مونو دارد و چگونه ارتعاشات مکانیکی از حامل به بلندگوها منتقل می شود و همچنین تاریخچه پیدایش دستگاه های ضبط صدا را خواهیم آموخت. و پیچیدگی های مهندسی رادیو.
تفاوت در روش های ضبط
ابتدا مفهوم اصلی را در این زمینه در نظر بگیرید. در آکوستیک، صدا به عنوان ارتعاشات مکانیکی در محیط های مختلف و نحوه درک آنها توسط حیوانات یا افراد درک می شود. یعنی این همه چیزی است که گوش ما می شنود.
Mono به عنوان یک روش ضبط صدا شناخته می شود که در آن تمام ارتعاشات با یک آهنگ و یک میکروفون به رسانه ذخیره سازی اعمال می شود. به عبارت ساده تر، شبیه درک صدا با یک گوش است. در این حالت، به اصطلاح "پانورامای صدا" احساس نمی شود، همه چیز در یک هواپیما شنیده می شود. این روش تا دهه 50 قرن گذشته در همه جا به دلیل پیچیدگی فنی ضبط هر ساز و ترکیب نتیجه در یک آهنگ استفاده می شد. در عین حال، این روش ضبط نسبت به سایرین ارزان‌تر است و امکان گرامافون تنها با یک میکروفون را فراهم می‌کند، بنابراین همچنان درزمینه های مختلف فعالیت مثلاً در پخش.
بر خلاف مونو، استریو به شما امکان می دهد از دو یا چند میکروفون ضبط کنید، که در هنگام گوش دادن احساس حضور کامل را به شما می دهد. راه دیگری برای به دست آوردن این افکت وجود دارد که برای آن از ابزار سخت افزاری خاصی به نام میکسر استفاده می شود. در این حالت، اثر غوطه‌وری با پخش کردن ضبط‌های مونو از طریق کانال‌های مختلف به دست می‌آید. در ابتدا، اولین روش برای دستیابی به استریو مورد استفاده قرار گرفت، اما به دلیل پیچیدگی چنین ضبط صدا، از اوایل دهه 60 قرن گذشته، روش میکس که شبه استریو نیز نامیده می شود، به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت..
سابقه ضبط
پیشگام در زمینه به کارگیری صدا در رسانه، توماس ادیسون است. او دستگاهی اختراع کرد که می توانست ارتعاشات مکانیکی روی فویل را با سوزن ثبت کند و نتیجه را بازتولید کند. این دستگاه گرامافون نام داشت. این اختراع به عنوان یک انگیزه بزرگ برای ضبط مونو عمل کرد، زیرا در آن زمان هیچ کس نمی دانست استریو چیست.
قبل از گرامافون از آلات موسیقی مکانیکی استفاده می شد. آنها قادر به نواختن ملودی بودند، اما محدودیت های زیادی داشتند: سازها قادر به ضبط صداهای اضافی مانند صدای انسان نبودند. این اختراعات می توانستند صداهای ضبط شده بر روی انواع مختلف اشیاء را "خواندن" کنند. بنابراین موسیقی روی صفحات چوبی، کاغذی و حتی فلزی ضبط شد.
مکانیسم اختراعات مکانیکی عمدتاً توسطبا استفاده از دست انسان، اما روش های شخص ثالث نیز می تواند برای این مورد استفاده شود: برق، شن، آب و غیره.
ضبط مکانیکی جایگزین چنین آلات موسیقی شده است.
اولین اختراع در این زمینه را فونواتوگراف می دانند که یک دستگاه آزمایشی است که توانایی بازتولید ضبط ضبط شده را ندارد. با این حال، تی ادیسون تنها در پایان قرن نوزدهم با اختراع خود که در بالا ذکر شد، موفق به حل این مشکل شد.
مهندسی رادیو (سیستم استریو)
تکنولوژی ها ثابت نمی مانند و در اواخر دهه 80، سیستم استریو مهندسی رادیو در بازار ظاهر شد. پخش صدا با کیفیت بالایی دارد. قدرت این اختراع به گفته سازندگان 35 وات است، اما این ارقام نتیجه نهایی ای نیست که این "معجزه مهندسی" قادر به انجام آن است. و آمپلی فایرهایی که به درستی انتخاب شده اند، صدای دستگاه را چندین برابر افزایش می دهند. صدا به قدری با کیفیت است که حتی حساس ترین شنوندگان نیز از چنین استریو استقبال می کنند.
این سیستم استریو نه تنها به خاطر کیفیت صدایش، بلکه به خاطر طراحی اصلی اش که در فضای داخلی آپارتمان های شوروی عالی به نظر می رسید، مشهور بود.
پخش استریو بلوتوث
اما پیشرفت فنی واقعی انتقال صدای بلوتوث است. این روشی برای توزیع صدای استریو از طریق ارتباط رادیویی است. چند سال پیش به نظر می رسید که چنین استریویی قابل تولید نیست. دامنهبلوتوث برد نسبتا کوتاهی دارد اما استفاده از هدست بی سیم کافی است. مزیت اصلی گوش دادن به موسیقی با استفاده از فناوری بلوتوث راحتی است. به هر حال، این روش انتقال صدا کاربر را از دست هدفون های سیمی قدیمی و نامناسب رها می کند.
