جمله "برادر بزرگ در حال تماشای شماست" امروز بیش از هر زمان دیگری مرتبط است: البته ما هنوز به نظارت کامل نرسیده ایم، اما تعامل سیستم های مهندسی را می توان از نزدیک دید. تعداد زیادی حسگر متصل به کنترل‌کننده‌ها، ایمنی اموال، ایمنی شخصی، راحتی در یک دفتر هوشمند، خانه، ماشین یا ساختمان عمومی را تضمین می‌کنند.
حسگرهای خانه هوشمند به طور مشروط به دو دسته تقسیم می شوند: سنسورهای حرکت و سنسورهای نظارت بر محیط.
سنسورهای حرکت
در سیستم های امنیتی روشنایی هوشمند گنجانده شده اند. حسگرهایی که حرکت اجسام را ردیابی می کنند به عنوان هوشمند طبقه بندی می شوند. آنها چندین منطقه را به طور همزمان اسکن می کنند و حجم، جرم جسم و فاصله تا آن را تعیین می کنند. سیستم امنیتی با یک کامپیوتر متصل و مانیتورهای نرم افزاری نصب شدهحرکت یک شی در ساختمان و تعیین مکان دقیق آن.
دو نوع عنصر حساس مورد استفاده در سیستم های امنیتی - یک آشکارساز صوتی شکستن شیشه و یک سوئیچ نی - به دسته ردیاب ها تعلق ندارند.
آشکارساز صوتی و سوئیچ نی
عملکرد سوئیچ نی - یک دستگاه الکترومکانیکی - زمانی رخ می دهد که کنتاکت ها باز شوند. این با فعال شدن زنگ هشدار و ارسال پیام به اولین پاسخ دهنده همراه است. سوئیچ های رید بی سیم و با سیم هستند. آنها سطح بالایی از امنیت را ارائه می دهند.
آشکارسازهای صوتی - حسگرهایی برای "خانه هوشمند" که هنگام شکستن شیشه به صدا واکنش نشان می دهند. در صورت خرابی، سیگنال ضبط شده به کنسول سیستم امنیتی ارسال می شود.
حسگرهای حرکت و حضور
اصل عملکرد سنسورهای حرکتی مبتنی بر فناوری ردیابی تغییرات در میدان‌های اولتراسونیک و مادون قرمز است. چنین سنسورهایی به طور گسترده در سیستم های امنیتی و کنترل خودکار نور استفاده می شود. سنسورهای مادون قرمز مورد استفاده در سیستم های روشنایی مجهز به سنسورهای نور هستند. برخی از مدل‌های سنسور خانه هوشمند دارای عملکرد گیرنده‌های سیگنال مادون قرمز از راه دور هستند.
حسگرهای حضور مشابه حسگرهای حرکتی کار می کنند، اما نسبت به تغییرات پارامتر حساس تر هستند. علاوه بر مادون قرمز، مدل های خازنی و القایی نیز وجود دارد. عملکرد دومی به شما امکان می دهد اشیاء فلزی را در مناطق خدماتی ردیابی کنید. حساسیت بالانشانگرهای حضور از استفاده از آنها در سیستم های امنیتی جلوگیری می کند - در عوض، آنها در لوازم خانگی و سیستم های کنترل روشنایی نصب می شوند.
ویژگی های حسگر
علیرغم تمام مزایایی که دارد، عیب اصلی سنسورهای خانه هوشمند، توانایی دور زدن آنها است. برای مثال، حسگرهای مادون قرمز که به تغییرات دمای بدن پاسخ می‌دهند را می‌توان به راحتی فریب داد.
به همین دلیل، برای اطمینان از حفاظت کامل، افسران امنیتی نصب چندین حسگر با طیف های مختلف را بر روی اشیاء مورد اعتماد توصیه می کنند.
ساخت یک سیستم کنترل کامل خانه هوشمند فقط بر روی حسگرهای حضور و حرکت عملا غیرممکن است. اگر جسم برای مدت طولانی حرکت نکند، سیگنال دریافت نمی شود، بنابراین، هیچ اطمینانی وجود ندارد که اتاق خالی است.
نرم افزار سیستم خانه هوشمند تعداد افراد در اتاق را ثبت می کند و داده ها را ذخیره می کند. سنسورهای فوتوالکتریک نصب شده در راهرو یا دهانه، تعیین می کنند که آیا فرد خارج شده یا وارد شده است. چنین حسگرهایی حرکت اجسام را فقط در یک طیف باریک پرتو تشخیص می دهند.
حسگرهای مشابه بر روی موانع، گاراژ و دروازه های اتوماتیک ورودی نصب می شوند. تجهیزات خانه هوشمند تشخیص می دهد که آیا شخصی از دروازه عبور کرده است یا نه، به طور خودکار آنها را بسته یا باز می کند.
حسگرهای فوتوالکتریک با حسگرهای لیزری در تاسیسات ویژه محافظت شده جایگزین می شوند.بودجه نامحدود تفاوت اصلی آنها با آنالوگ های نوری حساسیت بالا و عدم وجود خطا در خواندن داده ها است. آنها در فاصله دور کار می کنند و حتی به اجسام کوچک واکنش نشان می دهند.
دستگاه های دما
اینها مجموعه ای از حسگرها برای "خانه هوشمند" هستند که برای عملکرد سیستم های مهندسی طراحی شده اند. وسایل گرمایشی مدرن با انواع مختلفی از دستگاه های درجه حرارت مجهز هستند.
سنسورهای فضای باز دمای هوای بیرون را کنترل می کنند. اطلاعات دریافتی از آنها و ایستگاه هواشناسی خانه به شما امکان می دهد حالت بهینه عملکرد سیستم تهویه و گرمایش را تنظیم کنید.
سنسورهای دمای اتاق خانه هوشمند نصب شده در خطوط برگشت و تامین مایع خنک کننده دمای بهینه را در اتاق حفظ می کنند.
حسگرهای محیطی
حسگرهای نشت گاز با یک سیگنال تیز به شما از نشت هشدار می دهند. در صورت وجود یک شیر خاموش با شیر برقی در ورودی، عرضه سوخت متوقف می شود.
آشکارسازهای آتش دود موجود در هوای اتاق یا افزایش دما را بالاتر از حد مجاز تشخیص می دهند.
حسگرهای نشتی دریچه های تعبیه شده در سیستم لوله کشی را هنگامی که آب وارد عناصر نظارتی می شود، می بندد.
سنسورهای فشار آب فشار در خط لوله را کنترل می کنند. سیستم خانه هوشمند به‌طور خودکار تصمیم می‌گیرد در صورت تغییرات فشار بحرانی، آب را خاموش کند.
حسگر رطوبت سطح رطوبت را تشخیص می دهدهوا در اتاق وجود دارد و وجود نشتی را گزارش می دهد. می تواند شما را از مشکلات گرمایش یا باز کردن پنجره ها مطلع کند.
حسگرهای باران تعبیه شده در سیستم، خوانش ها را گرفته و به ایستگاه هواشناسی خانه می فرستند و عملکرد سیستم های دیگر، از جمله آبیاری خودکار منطقه خانه را کنترل می کنند.
معیارهای انتخاب
روش اتصال سنسور یکی از معیارهای اصلی انتخاب آن است. دو گزینه وجود دارد: سیمی و بی سیم، اما اولی از نظر فنی و اخلاقی منسوخ شده و در سیستم های مدرن استفاده نمی شود.
برای اتصال بی سیم می توان استفاده کرد:
- کانال رادیو. این بسیار به ندرت استفاده می شود، زیرا دارای تعداد زیادی کاستی است و بنابراین ارتباط خود را از دست می دهد.
- کانال Z-Wave. حداکثر 232 دستگاه را ترکیب می کند. بهترین گزینه کم هزینه برای اتصال تعداد کمی دستگاه.
- کانال ZigBee. تا 6500 ابزار را پیوند می دهد. این رایج ترین فناوری خانه هوشمند است و استاندارد در نظر گرفته می شود.
- Wi-Fi. راحت‌ترین راه برای اتصال حسگرها نیست، زیرا سیگنال‌های دستگاه‌های مختلف ممکن است همپوشانی داشته باشند.
فناوری‌های خانه هوشمند مدرن از چندین گزینه برای اتصال سنسورها پشتیبانی می‌کنند، اما ترجیح داده می‌شود که یک سنسور خاص را انتخاب کنید.
دومین معیار انتخاب، محدوده تنظیمات است. قبل از عملیات، سنسورها به محدودیت های معمولی و بحرانی داده تنظیم می شوند - محدوده پاسخ. تنظیم برای سنسورهای مسئول آب و هوا وامنیت قلمرو.
هنگام انتخاب سنسور برای خانه هوشمند، سازنده در نظر گرفته می شود. بازار مدرن طیف گسترده ای از تجهیزات را ارائه می دهد، رهبران واضحی وجود دارند که محصولات آنها بسیار قابل اعتماد هستند.
گزینه‌های نصب
محصولات تاسیسات برقی "خانه هوشمند" نه تنها در قالب سنسورهای استاندارد، بلکه در قالب سنسورهای نصب در سقف های کاذب نیز موجود است. این روش نصب به شما امکان می دهد سنسورها را در یک سطح قرار دهید: از نظر ظاهری با لامپ های هالوژن تفاوتی ندارند.
خود نصب را می توان به دو صورت دیوار و سقف انجام داد. اولین مورد اغلب هنگام نصب سیستم در اتاق هایی با سقف بلند استفاده می شود. ارتفاع بهینه برای قرار دادن سنسورها 2-3 متر است.
هنگام نصب، حداکثر بار در نظر گرفته می شود - تعداد دستگاه هایی که به طور همزمان با فرمان سنسور فعال می شوند. سنسورهای حضور می توانند به دلیل بار زیادی که توسط لامپ های فلورسنت و LED بر آنها وارد می شود بسوزند. بار بهینه روی دیمرها و سنسورهای متصل به لامپ های LED باید 2 تا 3 برابر کمتر از توان بار محاسبه شده باشد.
تنظیمات
سنسورها قبل از نصب با استفاده از رگولاتورهای واقع بر روی بدنه تنظیم می شوند. آستانه‌های ماشه به این صورت تنظیم می‌شوند: سطوح حساسیت، سطوح روشنایی، زمان تأخیر و حالت‌های عملکرد ویژه.
زاویه دید سنسور نیز به همین ترتیب تنظیم می شود. این کار با استفاده از پرده های بالای سر پلاستیکی انجام می شود.موجود در کیت - به آنها فیلترهای قطع سیگنال می گویند. زاویه دید با شکستن بخشی از پرده پلاستیکی در امتداد بریدگی ها اصلاح می شود.
هزینه یک "خانه هوشمند" چقدر است
هزینه نهایی پروژه متاثر از کمیت و قابلیت اطمینان تجهیزات، مجموعه ای از ماژول ها، دستگاه های چند رسانه ای خریداری شده، ویژگی های سیستم های مهندسی و سیم کشی در خانه است.
همچنین قیمت ممکن است بسته به تعداد اماکن تجاری و مسکونی، مساحت کل ساختمان، تعداد پنجره‌ها و متراژ حمام متفاوت باشد.
تعداد عملکردها، اصلاح تجهیزات، سازنده، مشخصات کاری که انجام می شود کمتر مهم نیست. به همین دلیل، محدودیت قیمت بالایی وجود ندارد.
برخی سنسورها باید نصب شوند - به عنوان مثال، سیستم های امنیتی و سیستم های اطفاء حریق. شما می توانید برخی از آنها را بدون از دست دادن کیفیت و راحتی سیستم رد کنید.
خیلی به نیازهای فردی بستگی دارد. این فناوری ممکن است شامل عملکردهای مختلفی باشد، از جمله روشن و خاموش کردن روشنایی از راه دور، گرم کردن "خانه هوشمند"، روشن کردن خودکار موسیقی، باز کردن و بسته شدن پرده ها بسیار محبوب نیستند. حذف آنها از پروژه از 20 تا 80 هزار روبل صرفه جویی می کند.
وضعیت در مورد زیرسیستم های دیگر نیز مشابه است. برای نصب تجهیزات باید 10-20٪ از هزینه آن را بپردازید. قیمت متوسط برای سیستم خانه هوشمند 400000 روبل است، اما حداکثر هزینه می تواند بسیار بالاتر باشد. لوکسکیت های فناوری می تواند میلیون ها هزینه داشته باشد.
