پیشرفت متوقف نمی شود. بنابراین، دستگاه های جدید بیشتری وجود دارد. برخی از آنها تغییرات قابل توجهی از دستگاه های توسعه یافته قبلی هستند. اینها شامل کنترلرهای قابل برنامه ریزی است. آنها چه هستند و کجا کاربرد دارند؟
چیزی که کنترلر قابل برنامه ریزی نامیده می شود
این نام یک دستگاه ریزپردازنده است که اطلاعات را جمع آوری، تبدیل، پردازش و ذخیره می کند. بر اساس آن می تواند دستورات کنترلی را ارسال کند. از نظر فیزیکی، این دستگاه با تعداد محدودی از ورودی و خروجی محدود می شود. سنسورها، کلیدها، محرک ها به آنها متصل می شوند. کنترلرهای قابل برنامه ریزی برای کار در زمان واقعی طراحی شده اند. چگونه ایجاد شدند؟
همه چیز چگونه شروع شد
اتوماسیون صنعتی با مدارهای رله تماسی آغاز شد که فرآیندهای جاری را کنترل می کردند. آنها منطق کار ثابتی داشتند و وقتی الگوریتم تغییر کرد، همه چیز باید از نو انجام می شد. اما با گذشت زمان، این ناراحتی منجر به بهبود تدریجی در طراحی شد و کنترل‌کننده‌های منطقی قابل برنامه‌ریزی ظاهر شدند.
اصل کار
اساس آنها چیستعملکرد؟ لازم به ذکر است که کنترل کننده های قابل برنامه ریزی با سایر دستگاه های ریزپردازنده کاملاً متفاوت هستند. بنابراین، مؤلفه برنامه از دو بخش تشکیل شده است:
- نرم افزار سیستم. این یک نوع سیستم عامل است که عملکرد گره ها را کنترل می کند، اجزا را به هم متصل می کند و تشخیص داخلی را انجام می دهد.
- بخش نرم افزاری که تمام عملکردها را مدیریت و انجام می دهد. بنابراین، مسئول نظرسنجی ورودی ها، اجرای یک برنامه کاربر، تنظیم مقادیر خروجی و همچنین برخی عملیات کمکی (تجسم، آماده سازی برای ارسال داده ها به دیباگر) است.
زمان پاسخگویی به هر رویداد بستگی به زمان لازم برای اجرای یک چرخه برنامه کاربردی دارد. هر چه مواد قوی‌تر استفاده شود، کوچک‌تر خواهد بود.
پاسخ PLC
کنترلرهای قابل برنامه ریزی رایگان دارای حافظه ای هستند که به تاریخچه رویدادها بستگی دارد. و بر اساس آنچه قبلاً اتفاق افتاده است، آنها ممکن است واکنش متفاوتی نسبت به آنچه اکنون اتفاق می افتد نشان دهند. کنترل‌کننده‌های قابل برنامه‌ریزی با اتومات‌های ترکیبی ساده از این جهت متفاوت هستند که می‌توانند توسط زمان کنترل شوند، توانایی‌های محاسباتی توسعه یافته‌اند و می‌توانند پردازش سیگنال دیجیتال را انجام دهند.
ورودی ها و خروجی ها
آنها در سه نوع آنالوگ، گسسته و ویژه هستند. در نوع اول، سیگنال الکتریکی حضور یک کمیت فیزیکی معین را در لحظه فعلی از زمان منعکس می کند کهبا سطح جریان یا ولتاژ انجام می شود. بنابراین، آنها می توانند اطلاعات مربوط به دما، وزن، موقعیت، فشار، فرکانس، سرعت و سایر اطلاعات مشابه را منتقل کنند. تقریباً همیشه آنها چند کاناله هستند. ورودی های دیجیتال می توانند با یک سیگنال الکتریکی باینری کار کنند. می توان آن را با دو حالت توصیف کرد - خاموش یا روشن. ورودی های دیجیتال معمولاً به گونه ای اندازه می شوند که سیگنال های استانداردی را بپذیرند که سطح جریان DC تقریباً 10 میلی آمپر در 24 ولت دارند. با توجه به اینکه کنترل کننده های قابل برنامه ریزی کامپیوترهای دیجیتالی هستند، لازم است تغییرات مناسبی انجام شود. نتیجه یک متغیر گسسته با یک بیت مشخص است. به عنوان یک قاعده، 8-12 قطعه در یک دستگاه استفاده می شود. برای مدیریت در ارتفاع بیشتر فرآیندهای تکنولوژیکی، این کافی است. علاوه بر این، با افزایش عمق بیت، میزان تداخل صنعتی افزایش می یابد که بر عملکرد سایر دستگاه ها تأثیر منفی می گذارد.
