سود تفاوت بین تمام هزینه ها و درآمدهای دریافتی است. سطح کارایی شرکت را مشخص می کند. حسابداری برای تشکیل و توزیع سود در ترازنامه منعکس می شود. اما در اشکال تعادل، چندین نوع آن متمایز می شود:
1. سود ناخالص، به عنوان درآمد حاصل از فروش محاسبه می شود - هزینه های تولید (هزینه).
2. سود فروش - محاسبه شده به عنوان سود ناخالص - هزینه های مدیریت.
3. سود قبل از مالیات. از تفاوت شاخص قبلی با سایر درآمدها و هزینه ها تشکیل می شود.
4. سود خالص. این دقیقاً همان نوع درآمد کسب و کار است که پس از پرداخت همه مالیات ها باقی می ماند.
میزان سود مستقیماً به میزان درآمد حاصل از فروش و هزینه تولید بستگی دارد. اما این یک تعریف حسابداری از سود است، یک تعریف اقتصادی نیز وجود دارد. به گفته وی، سود به میزان ریسک کارآفرینی بستگی دارد و هر چه بیشتر باشد، احتمال دو برابر شدن سود بیشتر می‌شود.
ارزش آن نه تنها تحت تأثیر قیمت مواد خام و مواد، بلکه تحت تأثیر وضعیت بازار نیز قرار دارد. اگر شرکتی محصولات نوآورانه ای را بفروشد که رقیبی ندارد، سود آن بیشتر خواهد بود.
توزیع سود به طور مساوی برای پر کردن وجوه و برای اهداف تولید انجام می شود. سود خالص سازمان صرف توسعه تولید و تشویق تیم می شود. همچنین توزیع و استفاده از سود سازمان از طریق شعب زیر انجام می شود:
1. خرید تجهیزات جدید یا نوسازی تجهیزات موجود.
2. افزایش سرمایه در گردش خود که در نتیجه تورم از بین می رود.
3. بازپرداخت وام یا پرداخت سود آنها.
4. حفاظت از محیط زیست در برابر آلودگی.
5. پاداش کارکنان.
بنابراین، توزیع سود در دو جهت انجام می شود:
- برای انباشت، یعنی. افزایش بخشی از ملک،
- برای مصرف. راه اندازی حلقه جدیدی از وجوه برای دریافت بیشتر.
در عین حال، بخش انباشته سود لازم نیست در دوره گزارش بعدی هزینه شود. می توان آن را تا زمانی که سازمان، به دلایلی یا دیگری، شروع به متحمل شدن زیان کند، رها کرد. سپس قسمت تامین شده برای پوشش زیان ها خواهد رفت. سود قابل انتساب به انباشت نتیجه فعالیت موفقیت آمیز و مستقل مالی یک تجارت است.
اگر سهام را در نظر بگیریمجامعه، سپس توزیع سود به صندوق ها، تعریف صاحب صندوق را پوشش می دهد، که می تواند متفاوت باشد. صندوق مصرف در دست جمع کارگری است (اما اگر هم نباشد بر اساس نیاز کارمندان توزیع می شود). بنابراین، این وجوه متعلق به سرمایه شرکت نمی باشد. و وجوه انباشت از اموال سهامداران و مؤسسین است. بخش آزاد سود، به عنوان یک قاعده، به سرمایه مجاز اضافه می شود.
توزیع مناسب سود تضمین کننده ثبات مالی شرکت در بازار و گسترش دامنه تجاری آن است.
